یاران جلیلی در هلدینگ خلیج فارس شبانه‌روز می‌تازند و این تاخت و تاز خسارت‌های زیادی برای بزرگترین هلدینگ اقتصادی کشور داشته است.

شاید بیراه نباشد اگر ادعا کنیم که دهه نود یکی از دهه‌های پرفساد تاریخ ایران در حوزه نفتی بوده است. دهه‌ای که در آن پرونده فساد بزرگ پتروشیمی‌گیت فاش شد، نزدیک به همان سال‌هایی بود که موضوع گم‌شدن دکل‌های نفتی به سوژه طنزی سیاه بدل شده بود.

برخی معاونت‌های هلدینگ خلیج فارس، به‌جای هدایت کشتی به سوی ساحل امن سودآوری، آن را به صخره‌های زیان‌دهی کوبیده‌اند. از هدر رفت میلیاردها تومان از سرمایه سهامداران در سرمایه‌گذاری‌های بی‌بازده گرفته تا پرداخت حقوق‌های نجومی به مدیران و کارکنان و چیدن مهره‌های خودی، همه و همه گواه بر وجود سوء مدیریت و بی‌کفایتی در این هلدینگ است و شریعتمداری در ابتدای کار، راه سختی را در پیش دارد و پاکسازی معاون‌های بحران‌زا را باید در اولویت قرار دهد.

​ژاپن در تلاش است تا با استفاده از سلول‌های خورشیدی پروسکایت (PSC) یک تغییر بنیادین در انرژی‌های تجدیدپذیر ایجاد کند.

در حالی که دولت به دنبال اصلاح نظام قیمت‌گذاری بنزین است، کارشناسان هشدار می‌دهند افزایش قیمت‌ها می‌تواند تبعات اجتماعی و اقتصادی گسترده‌ای داشته باشد و دولت باید با احتیاط زیادی دست به این اقدام بزند.

پتروشیمی‌گیت، پرونده‌ فساد مالی با ۷۲ هزار برگ و ده‌ها متهم و بلعیدن ۶ میلیارد یورو ارز ناقابل این کشور بود که سرانجام خوشی برای فاسدان آن داشت، چراکه تنها دو متهم آن در زندان به سر می‌برند.

با وجود خاموشی‌های گسترده در بسیاری از شهرهای کشور، آمار تکان‌دهنده‌ای منتشر شده مبنی بر اینکه ۶۰ درصد سوخت نیروگاه‌ها هدر می‌رود. این در حالی است که کشورمان با کمبود شدید انرژی مواجه است. اما چرا با وجود این همه کمبود، حجم عظیمی از سوخت به هدر می‌رود؟

از تجربه تلخ و پر از ضرر توافق‌نامه دارسی برای صنعت نفت ایران، رضا شاه آن را به صورت یک‌طرفه ملغی کرد و قراردادی جدید میان ایران و انگلستان مشهور به قرارداد ۱۹۳۳ امضا شد.

پتروشیمی‌ یکی از مهم‌ترین صنایع ایران به حساب می‌آید و شناسایی بزرگان این صنعت برای سیاست‌گذاران اقتصادی از اهمیت بالایی برخوردار است. این گزارش ظرفیت اسمی تولید ۲۳پتروشیمی بورسی را با یکدیگر مقایسه و جایگاه هریک را در صنعت مشخص کرده است.

دولت چهاردهم اجرای طرحی را در جهت افزایش تولید روزانه نفت خام به میزان ۲۵۰ هزار بشکه‌ کلید زده که به باور برخی کارشناسان با توجه به کمبود و فرسودگی دکل‌های حفاری، اجرای کامل این طرح تقریبا غیرممکن است.

بدعهدی انگلستان از یک سو و نارضایتی رضاشاه از سوی دیگر اما سبب شد تا این امتیازنامه تبدیل به خاکستر شود و چند دهه بعد قرارداد جدیدی پای استعمار نفت ایران حک شد.

قفل سنگین بر درهای صنعت نفت ایران با جهان، حالا بیش از همیشه بر جان این صنعت بزرگ و حیاتی کشور سنگینی می‌کند.