پیامدهای کرونا بر ایجاد پروژه‌های نفت و گاز در خاورمیانه

به گزارش انرژی پرس، قرنطینه های اجباری یا توسط مقامات دولتی یا توسط پیمانکار و/یا کارفرما به دلیل افزایش موارد کووید-۱۹ اعمال شد که منجر به تعلیق فعالیت های ساخت و ساز برای محدود کردن شیوع ویروس شد و به نوبه خود باعث از دست دادن قابل توجه زمان و منابع شد.
قرنطینه کارگران: نیاز به قرنطینه کردن کارگران در تماس با فردی که آزمایش کووید-۱۹ مثبت شده بود، منجر به کاهش نیروی کار شد که بر بهره‌وری روزانه تأثیر گذاشت و باعث ایجاد اختلال و منجر به تأخیر جدی بیشتر شد. علاوه بر این، آزمایش گسترده نیروی کار برای کووید-۱۹ منجر به از دست دادن قابل توجه ساعت کاری شد که اختلال بیشتر در عملیات روزانه را در پی داشت.
الزامات بهداشتی و ایمنی جدید شامل فاصله گذاری اجتماعی، استفاده از تجهیزات حفاظت فردی، کاهش ظرفیت خودرو، واکسیناسیون اجباری و غربالگری کارگران برای علائم ویروس معرفی شد. این اقدامات همچنین روند ساخت و ساز را به تأخیر انداخته و مختل کرد زیرا باعث کاهش قابل توجه در ساعات تولید و ایجاد هزینه های اضافی شد.
در دسترس بودن کارگران: خاورمیانه به شدت به کارگران مهاجر از کشورهایی مانند هند، پاکستان و بنگلادش متکی است، اما به دلیل ممنوعیت پرواز از برخی کشورها به دنبال شیوع کووید-۱۹، توانایی سفر به شدت تحت تاثیر قرار گرفت. این موضوع منجر به ناتوانی پیمانکار در دستیابی به بسیج برنامه ریزی شده شد. بر اساس تجربیات به دست آمده از کار بر روی چندین پروژه تحت تاثیر کووید-۱۹، ارتباط قوی بین تاخیر در بسیج پرسنل، اختلال و تاخیر بحرانی پروژه وجود دارد.
محدودیت‌های ویزا: بسته شدن سفارت‌خانه‌ها و کنسولگری‌ها منجر به تاخیر در رسیدگی به درخواست‌های ویزا برای کارگران شد. مهمتر از آن، اصلاحات در مقررات دولتی موضوع روادید ورود را محدود کرد که از بسیج نیروی کار اضافی جلوگیری کرد. این موضوع منجر به کمبود نیروی کار ماهر و تاخیر شدید پروژه ها شد.
اختلال در زنجیره تامین: شیوع کووید-۱۹ منجر به تاخیر در تحویل مواد و تجهیزات به سایت های ساخت و ساز شد. این امر به دلیل ترکیبی از عواملی مانند بسته شدن بندر، محدودیت های مرزی و کاهش ظرفیت در لجستیک و حمل و نقل ایجاد شد. این اختلالات منجر به کمبود مواد و تجهیزات شد که روند ساخت و ساز را بیشتر کند کرد.
به عنوان منبع مرجع، پنجمین گزارش بینش سالانه نشان داد که به‌طور میانگین، پیمانکاران در خاورمیانه ادعای ۴۶۲ روز تمدید زمان (EOT) در پروژه‌های نفت و گاز اجرا شده در طول همه‌گیری کووید-۱۹ داشتند. این به طور متوسط تقریباً ۴۵ درصد از دوره برنامه ریزی شده ساخت و ساز را نشان می دهد که نشان دهنده تاخیرهای قابل توجه در جدول زمانی پروژه است. اگرچه کووید-۱۹ تنها دلیل این تأخیرها نبود، گزارش آن را به عنوان عامل مهمی معرفی کرد. به طور خاص، گزارش CRUX “فورس ماژور به دلیل کووید-۱۹” و “تغییر قانون به دلیل کووید-۱۹” را به عنوان دلایل تاخیر شناسایی کرد. سایر عوامل ثبت شده در گزارش به عنوان ایجاد تاخیر که ممکن است مربوط به کووید-۱۹ باشد عبارتند از: «دسترسی محدود یا تاخیری به محل کار» و «کمبود کارگران ماهر و غیر ماهر».
همه‌گیری کووید-۱۹ همچنین سیستم‌های ثبت سوابق پیمانکاران را تحت تاثیر قرار داد. اگرچه مسائل فوق پیشرفت فعالیت های حیاتی و غیر بحرانی را مختل کرد، ارزیابی تأثیر واقعی هر رویداد بدون سیستم های ثبت سوابق مناسب، چالش هایی را ایجاد کرد. به عنوان مثال، ردیابی و ثبت تعداد کارگران مبتلا به کووید-۱۹، مدت زمان قرنطینه آنها، و در نتیجه از دست دادن نیروی کار. به طور مشابه، حفظ سوابق دقیق از اجرای اقدامات جدید بهداشتی و ایمنی، مانند فاصله گذاری اجتماعی و واکسیناسیون اجباری، و چگونگی تأثیر آنها بر بهره وری روزانه سایت ساخت و ساز. علاوه بر این، در دسترس بودن و بسیج پرسنل و تحویل مواد و تجهیزات نیز مستلزم ثبت دقیق سوابق بود.

فقدان سوابق دقیق برای بسیاری از شرکت های ساختمانی در خاورمیانه در طول همه گیری بیماری کرونا یک مسئله مهم بود. این کمبود داده، نشان دادن تأثیر کووید-۱۹ بر پروژه‌های خود و ادعای تمدید زمان یا هزینه‌های اضافی را برای پیمانکاران دشوار می‌کرد.

به طور خلاصه، شیوع کووید-۱۹ تأثیر قابل توجهی بر ساخت پروژه های نفت و گاز در خاورمیانه داشته است. در دسترس نبودن کارگران، توقف فعالیت‌های ساخت‌وساز، محدودیت‌های ویزا، قرنطینه کمپ‌ها، محدودیت‌های رفت و آمد، الزامات جدید بهداشتی و ایمنی، قرنطینه پرسنل، ممنوعیت پرواز از کشورهای خاص و واکسیناسیون اجباری باعث ایجاد اختلال و تأخیر شد که منجر به زمان و هزینه‌های قابل توجهی شد.
خطر ظهور مجدد کووید-۱۹ یا سایر بیماری‌های همه‌گیر، با پتانسیل تأثیرگذاری بر پروژه‌های ساختمانی در خاورمیانه وجود دارد، و بنابراین برای پیمانکاران و مالکان بسیار مهم است که در مورد درس‌های آموخته شده فکر کنند. بنابراین، قراردادهایی که پس از قرنطینه امضا شده اند، ممکن است تخصیص ریسک را بازبینی کنند که حق تمدید زمان را محدود می کند، و پیمانکاران را در معرض خطر بیشتری در صورت تاخیرهای مرتبط با بیماری همه گیر آینده قرار می دهد، و از پیمانکاران می خواهد که شرایط قرارداد را به طور کامل بررسی و مذاکره کنند تا این خطرات را کاهش دهند.