پسته، سال‌ها نماد رونق اقتصادی و مزیت رقابتی ایران در بازارهای جهانی بود؛ محصولی که از دل کویر می‌رویید و با عطر و طعم بی‌نظیرش به سفیر فرهنگ و اقتصاد ایران بدل شد اما امروز، این طلای سبز در میانه میدان دو بحران گرفتار است؛ از یک‌سو خشکسالی و خاموشی چاه‌ها جان درختان را گرفته و از سوی دیگر، سیاست‌های ارزی دستوری رمق تولید و صادرات را. در حالی که کشاورزان با رنج بی‌آبی و هزینه‌های سنگین دست‌وپنجه نرم می‌کنند، صادرکنندگان نیز زیر بار تعهدات ارزی و چندنرخی بودن دلار، یک‌به‌یک از پا می‌افتند. آیا هنوز می‌توان برای این صنعت کهن و پرآوازه، آینده‌ای روشن تصور کرد؟
«پسته» ایرانی به‌عنوان محصولی استراتژیک و یکی‌از مهم‌ترین اقلام صادراتی غیرنفتی، جایگاهی ویژه در اقتصاد کشور دارد. با قدمتی چند هزار ساله و کیفیتی بی‌نظیر، پسته ایران همواره سهم قابل‌توجهی از بازارهای جهانی را به خود اختصاص داده است.
مدیرکل دفتر امور میوه‌های سردسیری و خشک گفت: تولید حدود ۳۰۰ هزار تن پسته در سال جاری پیش‌بینی می‌شود.
پسته یکی از اصلی‌ترین کالای صادراتی ایران است و زمانی رتبه اول جهانی در عرصه تولید را داشت اما چند سالی است که این جایگاه به دلیل تحریم‌ها، گرمایش زمین، قطع برق، طولانی شدن دوره آبیاری و... دست خوش تغییرات شده و حال این صنعت در رتبه دوم قرار دارد.
مدیرکل دفتر امور میوه‌های سردسیری و خشک وزارت جهاد کشاورزی گفت: میزان تولید پسته، امسال نزدیک به ۳۰۰ هزار تن رسیده که در مقایسه با دو سال قبل، ۱۵ درصد افزایش یافته است.
