صنعت پتروشیمی ایران، به‌عنوان یکی از مهم‌ترین موتورهای رشد اقتصادی کشور، نقشی اساسی در تأمین نیاز داخلی و همچنین ایجاد درآمدهای ارزی ایفا می‌کند. این صنعت علاوه بر صادرات محصولات، با تأمین خوراک صنایع پایین‌دستی، میلیون‌ها فرصت شغلی ایجاد کرده است.
در اردیبهشت‌ماه، رسانه‌های محلی عراق گزارش دادند هورالهویزه (تالاب هویزه) در حال فروپاشی‌ست؛ بیش از ۱۵ روستا خشک شده و رودخانه‌های منشعب از آن ناپدید شده‌اند؛ گاومیش‌ها در حال جان‌دادن هستند.
تحریم‌های اقتصادی علیه ایران، به‌ویژه در دهه‌های اخیر، بخش‌های کلیدی از جمله تجارت خارجی، سرمایه‌گذاری و تولید داخلی را تحت فشار قرار داده‌اند. تجربه جهانی نیز نشان داده اقتصادهای تک محوری متکی بر منابع طبیعی، به مراتب بیشتر در معرض ضربه‌های خارجی قرار دارند. بر اساس گزارش‌های بانک جهانی و صندوق بین‌المللی پول، کشورهایی که توانسته‌اند اقتصاد خود را متنوع کنند – همچون امارات متحده عربی یا سنگاپور – اثر تحریم‌ها و شوک‌های اقتصادی را به حداقل رسانده‌اند. در ایران نیز مطالعات نشان می‌دهد که اتکای بیش از ۶۰ درصدی بودجه به نفت، اقتصاد کشور را شکننده کرده است؛ در حالی‌که ظرفیت‌های قابل‌توجهی در بخش‌های کشاورزی، فناوری، گردشگری و صنایع دانش‌بنیان وجود دارد که می‌توانند جایگزین درآمدهای نفتی شوند.
مهدی افشارنیک، روزنامه نگار در یادداشتی نوشت: تعلیق مدیرعامل شرکت ملی نفت به دلیل اجرای مصوبه محرمانگی شورای عالی امنیت ملی، نمونه‌ای از تعارض میان نهادهای قانونی است که بیش از یک میلیارد دلار درآمد را بلاتکلیف گذاشته و جسارت تصمیم‌گیری مدیران را در شرایط تحریم تضعیف می‌کند.
مدیرعامل شرکت صنایع پتروشیمی خلیج فارس در یادداشتی با تاکید بر اولویت محیط‌زیست در صنعت پتروشیمی اعلام کرد: هیچ پروژه‌ای بدون پیوست محیط‌زیستی در این مجموعه آغاز نخواهد شد. محمد شریعتمداری، با اشاره به بحران‌های زیست‌محیطی ایران، خواستار توسعه پایدار، کربن‌زدایی و بهره‌گیری از فناوری‌های سبز در طرح‌های صنعتی شد.
باتری‌های آبی، گزینه‌ای بومی، ارزان و بادوام برای ذخیره‌سازی برق در ایران هستند که می‌توانند راه‌حلی حیاتی برای عبور از بحران ناترازی و پشتیبانی از توسعه نیروگاه‌های خورشیدی باشند.
عبور از بحران تحریم ها و حفظ جایگاه ایران در بازار انرژی نیازمند یک استراتژی چندبعدی است: اصلاحات داخلی، سرمایه‌گذاری در حوزه‌های با ارزش افزوده بالا، گسترش صادرات غیرنفتی و بهره‌گیری از دیپلماسی اقتصادی برای کاهش موانع خارجی. تنها با یک سیاست‌گذاری منسجم و آینده‌نگر است که می‌توان صنعت انرژی ایران را از وضعیت کنونی خارج کرد و آن را به مسیر توسعه پایدار بازگرداند.
مجموع یارانه های انرژی که در حال حاضر بصورت پنهان در کشور توزیع می شوند سالانه حدود صد میلیارد دلار معادل شش هزار همت است.
کشورهای مختلف جهان خصوصا وارد کنندگان نفت سرمایه گذاری های چند هزار میلیارد دلاری جهت تولید برق از خورشید و باد و سایر انرژی های تجدید پذیر سرمایه گذاری نموده اند و بنا دارند وابستگی خود به نفت و گاز را طی دو دهه آتی از بین ببرند و روند موجود و واقعیت ها نشان دهند این است که وابستگی جهان به نفت قطعا کاهش چشمگیری خواهد یافت.
بلا تکلیفی و عدم شفاف سازی در خصوص قیمت گاز و برق طی ۵تا ۱۰ سال آینده تاثیرات منفی بسیار مخربی در تصمیم گیری های اقتصادی در همه حوزه های صنعتی، مسکونی، تجاری و غیره به دنبال خواهد داشت.
ایران تنها کشوری است که قیمت گاز خانگی در آن بسیار ارزان است. در روسیه، کانادا، امریکا و ترکیه و چند کشور محدود دیگر که شبکه گاز رسانی به خانه دارند قیمت گاز نزدیک نرخ جهانی است.
جهانگیری توان علمی و اجرائی برای حل معضل ناترازی‌های انرژی و هماهنگ کردن همه وزارتخانه به عنوان وزیری که بر همه وزرا ارشدیت دارد و به اهداف و برنامه‌های پزشکیان اعتقاد عمیق و راسخ دارد.
