سعید ساویز، کارشناس باسابقه انرژی، مهاجرت نیروی انسانی از صنعت نفت ایران را «دردی بزرگ» توصیف می‌کند و می‌گوید: متاسفانه بسیاری از استادان دانشگاه، متخصصان تحصیل‌کرده و نیروهای نخبه کشور دیگر تمایلی به ماندن ندارند. در سال‌های اخیر، شاهد خروج گسترده نیروهای متخصص از صنعت نفت بوده‌ایم و این مسئله می‌تواند آینده این صنعت را با چالش جدی مواجه کند.

پلی‌پروپیلن به‌عنوان پرمصرف‌ترین پلیمر دنیا، با وجود ظرفیت‌های بالقوه در ایران، همچنان با چالش بزرگی روبه‌رو است؛ نیمی از پروانه‌های بهره‌برداری صادرشده در کشور عملا بدون استفاده مانده و تولیدکنندگان فقط توان پوشش بخشی از نیاز داخلی را دارند. در چنین شرایطی، صادرات این محصول به‌رغم تقاضای بالای کشورهای همسایه همچون ترکیه و عراق، به دلیل اولویت مصرف داخلی فعلا در حاشیه قرار گرفته است.

برخلاف وضعیت خالی ذخایر سوخت نیروگاهی سال گذشته، شرکت ملی پالایش و پخش فرآورده‌های نفتی امسال ذخایر سوخت نیروگاهی را پر کرده و به وزارت نیرو تحویل داده؛ موضوعی که می‌توان گفت عملا بهانه را از دست متولیان وزارت نیرو برای فرافکنی در فصل سرما می‌گیرد.

صنعت پتروشیمی ایران در دوراهی استراتژیک قرار دارد: توسعه مگاپلنت‌های عظیم برای رقابت جهانی یا تمرکز بر واحدهای کوچک و متوسط برای تأمین نیازهای داخلی؟ محسن انصاری، کارشناس صنعت پتروشیمی، در پاسخ به این سوال می‌گوید:هر دو مسیر مزایای خود را دارند، اما بی‌توجهی به فناوری‌های نوین جهانی مانند COTC می‌تواند جایگاه صادراتی ایران را به خطر بیندازد.

 یک مقام ناشناس در وزارت امور خارجه ایالات متحده به بلومبرگ گفت که دولت ایالات متحده می‌خواهد اطمینان حاصل کند که صادرات نفت تازه از سر گرفته شده از منطقه کردستان عراق در درازمدت از طریق خط لوله به ترکیه ادامه خواهد یافت.

رویترز و منابع ناشناسش بار دیگر بازار نفت را به هم ریخته‌اند. این بار، این خبرگزاری ادعا می‌کند که اوپک پلاس در حال برنامه‌ریزی برای افزایش عرضه نفت در ماه نوامبر است، به‌طوری‌که عربستان سعودی خواستار افزایش قابل‌توجهی است و روسیه بر محتاط بودن تأکید دارد. اما اگر به تاریخچه اخیر نگاه کنیم، گزارش‌هایی درباره افزایش سهمیه‌ها لزوماً به معنای افزایش واقعی تولید نفت نیست و اوپک به‌طور فزاینده‌ای از این روایت‌ها خشمگین شده است.

حمید حسینی، سخنگوی اتحادیه صادرکنندگان نفت، می‌گوید آینده فروش نفت ایران به رفتار چین وابسته است و دولت در بودجه سال آینده روی فروش روزانه یک‌میلیون و ۸۵۰ هزار بشکه نفت حساب باز کرده، هرچند احتمال افت ۱۰ تا ۱۵ درصدی درآمدها وجود دارد.

آژانس بین‌المللی انرژی پیش‌بینی کرد که تقاضای برق در خاورمیانه و شمال آفریقا تا سال ۲۰۳۵ با افزایش ۵۰ درصدی مواجه خواهد شد. این رشد ناشی از گسترش شهرنشینی، توسعه صنعتی و افزایش جمعیت است، در حالی که گاز طبیعی، انرژی‌های تجدیدپذیر و هسته‌ای جایگزین نفت در تولید برق می‌شوند.

به گزارش «انرژی پرس»، شرکت پالایش نفت تهران، به‌عنوان یکی از با سابقه‌ترین مجموعه‌های پالایشی کشور و عضوی کلیدی از صنعت نفت ایران، از سال ۱۳۴۴ فعالیت خود را آغاز کرده و امروز به‌عنوان قطب اقتصادی پایتخت شناخته می‌شود. این شرکت با دو پالایشگاه جنوبی و شمالی، که به ترتیب در سال‌های ۱۳۴۷ و ۱۳۵۲

در حالی که کشورهای غربی نظارت خود را بر قراردادهای نفتی ایران با همسایگانش تشدید کرده‌اند، گزارش‌ها حاکی از آن است که طرح مشترک عراق و عمان برای ساخت یک خط لوله نفت می‌تواند راهی جدید برای صادرات نفت تحریم‌شده ایران به بازارهای جهانی، به‌ویژه چین، فراهم کند. این ادعا که توسط اویل پرایس مطرح شده، نشان می‌دهد ایران ممکن است با برچسب‌گذاری نفت خود به‌عنوان نفت عراق، تحریم‌ها را دور بزند.

با وجود نگرانی‌ها درباره فعال شدن مکانیسم ماشه و تشدید تحریم‌های بین‌المللی، امیرحسین پهلوان، کارشناس پتروشیمی، معتقد است که صادرات محصولات پتروشیمی ایران با چالش جدی مواجه نخواهد شد و تأثیر این رویداد بر بازارها چندان قابل‌توجه نیست. او تأکید کرد که برای عبور از این دوره، همکاری بین هلدینگ‌های بزرگ پتروشیمی ضروری است.

بازی خوراک در شرکت ملی نفت به نقطه‌ای پرحاشیه رسیده؛ جایی‌ که خوراک میعانات گازی پتروشیمی‌های استراتژیک مثل نوری (با سهامداری بازنشستگان و عدالت) کاهش یافته و روزانه ۳.۵ میلیارد تومان زیان روی دست آن‌ها می‌گذارد، اما همین خوراک به جیب مینی‌ریفاینری‌های خصوصی می‌رود.