مافیای دکل چه بر سر صنعت نفت ایران آورده است؟ +فیلم

به گزارش اختصاصی «انرژی پرس»، در دل کویر نفت ایران، جنگی خاموش در جریان است؛ جنگی میان سودجویان و منافع ملی. سال‌هاست که صنعت نفت ایران با چالش‌های جدی روبروست و یکی از مهم‌ترین این چالش‌ها، بحران حفاری است. بحرانی که نه تنها تولید نفت را تهدید می‌کند، بلکه میلیاردها تومان از سرمایه‌های ملی را به هدر می‌دهد.

حفاری یا حیف و میل؟

به نظر می‌رسد برخی سیاست‌های حفاری و توسعه میادین نفتی، نه بر اساس اصول علمی و فنی، بلکه بر اساس منافع گروه‌های خاص شکل می‌گیرد.

اوایل سال جاری رضا عاقبتی، معاون بررسی طرح‌های منابع هیدروکربوری مدیریت برنامه‌ریزی تلفیقی شرکت ملی نفت ایران، با اشاره به افت فشار و افت تولید در عمده چاه‌های تولیدی و توسعه‌ای، بیان کرد: برای تحقق اهداف برنامه پنج‌ساله هفتم توسعه نیاز است حدود ۲ هزار حلقه چاه دریایی و خشکی حفاری شود.

رقمی نجومی که به نظر می‌رسد بدون در نظر گرفتن عواقب بلندمدت و با هدف افزایش تولید در کوتاه مدت تعیین شده است.

به طوری که کارشناسان هشدار می‌دهند که حفاری‌های بی‌رویه، نه تنها تولید را افزایش نمی‌دهد، بلکه عمر مخازن را کوتاه‌تر کرده و هزینه‌های زیادی را به کشور تحمیل می‌کند.

اما دلیل این همه اصرار بر حفاری چیست؟

فاجعه‌ای به نام مافیای دکل

برخی کارشناسان بر این باورند که مافیای حفاری در صنعت نفت ایران ریشه دوانده و دست‌هایی در پشت پرده در حال فعالیت است.

به این صورت که برخی گروه‌های خاص با سرمایه‌گذاری در خرید دکل‌های حفاری، به دنبال کسب سودهای کلان از طریق قراردادهای بزرگ حفاری هستند و به همین دلیل، بر ضرورت افزایش تعداد چاه‌های حفاری تاکید دارند.

با توجه به هزینه بالای حفاری و کاهش تولید چاه‌های جدید، می‌توان نتیجه گرفت که بسیاری از سرمایه‌گذاری‌ها در این بخش به هدر می‌رود.

مثلا چاهی که در قبلا با هزینه‌ای حدود ۱۰ میلیون دلار، روزانه ۲۰۰۰ بشکه نفت تولید می‌کرد، حالا با همان هزینه، تنها ۸۰۰ بشکه می‌دهد. این یعنی کاهش ۵۰ درصدی بازدهی سرمایه‌گذاری.

سرمایه‌ای که خاک می‌خورد

نکته قابل تامل اینجاست که بسیاری از دکل‌های حفاری که با هزینه‌های هنگفت خریداری شده‌اند، به دلیل نداشتن کیفیت و نگهداری در شرایط نامناسب، از کار افتاده‌اند.

این در حالی است که کارشناسان تاکید دارند صنعت نفت به جای خرید دکل‌های جدید، باید به تعمیر، بازسازی و نگهداری دکل‌های موجود بپردازد و از ظرفیت‌های خالی آن‌ها استفاده کند.

ایران بر خلاف جهان

در بسیاری از کشورهای جهان از جمله آمریکا، همچنان تمرکز روی افزایش بهره‌وری از چاه‌های موجود و استفاده از فناوری‌های نوین برای بهبود روش‌های استخراج است، اما در ایران همچنان بر حفاری‌های بی‌رویه اصرار می‌شود.

این رویکرد توسعه‌ای کورکورانه، نه تنها هدر رفتن منابع مالی را به دنبال دارد، بلکه به محیط زیست نیز آسیب می‌رساند.

برای نجات از این وضعیت باید با فساد و مافیا مبارزه کرد و به فناوری‌های جدید در زمینه بهره‌برداری از چاه‌های موجود روی آورد. در غیر این صورت، آینده نفت ایران بسیار تاریک خواهد بود.