مجله icis پیش‌بینی کرد: سقوط بازار اتیلن و پلی اتیلن تا سال ۲۰۲۸+فیلم

به گزارش «انرژی پرس»، در شرایطی که صنعت پتروشیمی جهان با تورم هزینه‌ها، افت تقاضا و رقابت فزاینده چین دست‌وپنجه نرم می‌کند، تحلیلگران نسبت به آینده دو محصول پایه این صنعت—اتیلن و پلی‌اتیلن—نگران‌اند. داده‌های ICIS نشان می‌دهد که حتی موج اخیر تعطیلی واحدهای قدیمی و پرهزینه در آسیا و اروپا نیز نمی‌تواند مانع از مازاد عرضه گسترده تا پایان دهه شود.

طبق برآورد ICIS، ظرفیت جهانی تولید اتیلن در سال ۲۰۲۷ از ۱۷.۵ میلیون تن و پلی‌اتیلن از ۱۳.۵ میلیون تن در سال فراتر می‌رود. تنها در سال ۲۰۲۵، ظرفیت جدید اتیلن بیش از ۶.۵ میلیون تن و پلی‌اتیلن بیش از ۴ میلیون تن افزایش خواهد یافت. این رشد چشمگیر، نرخ بهره‌برداری واحدها را زیر ۸۵ درصد نگه می‌دارد—سطحی که برای سودآوری پایدار ناکافی است.

جیمز ویلسون، تحلیلگر ارشد ICIS، در گفت‌وگویی تأکید کرده است که «یکی از بزرگ‌ترین ابهامات، میزان واقعی پروژه‌های جدید چین در سال‌های ۲۰۲۹ و ۲۰۳۰ است.» به گفته او، صنعت جهانی مواد شیمیایی در آستانه دوره‌ای سخت قرار دارد، به‌ویژه در مناطق پرهزینه‌ای مانند اروپا و شرق آسیا.

در بخش پلی‌اتیلن نیز وضعیت بهتر نیست. لورنزو مه‌آتزا، دیگر تحلیلگر ICIS، یادآور می‌شود که بین سال‌های ۲۰۱۹ تا ۲۰۲۲ شکاف میان ظرفیت و تقاضا منجر به مازاد عرضه شد و با پروژه‌های جدید در بازه ۲۰۲۶ تا ۲۰۲۸، این نابرابری بیشتر خواهد شد. بر اساس داده‌های این مؤسسه، نرخ عملیاتی پلی‌اتیلن از ۸۶ درصد در سال ۲۰۱۹ به ۸۱ درصد در ۲۰۲۴ کاهش یافته و تا ۲۰۲۸ ممکن است به حدود ۷۳ درصد برسد. در پاسخ به این بحران، شرکت‌های بزرگ پتروشیمی در شرق آسیا و اروپا به سمت ادغام و تعطیلی واحدها رفته‌اند:

در ژاپن، سه شرکت میتسویی کمیکال، ایدمیتسو کوسان و سومیتومو کمیکال فعالیت‌های خود را در شرکت پرایم پلیمر ادغام می‌کنند تا در برابر مازاد عرضه مقاومت کنند.

دولت کره جنوبی به همراه ۱۰ شرکت پتروشیمی توافق کرده‌اند ظرفیت تولید اتیلن را بین ۲.۷ تا ۳.۷ میلیون تن کاهش دهند—برنامه‌ای که تا ۲۰۲۸ تکمیل می‌شود.

در اروپا نیز تعطیلی واحدهای قدیمی شدت گرفته است؛ TotalEnergies واحد کراکر آنتورپ و Dow تأسیسات خود در بوهلن را تا پایان ۲۰۲۷ تعطیل خواهند کرد. اکسون موبیل و شل نیز در حال بررسی گزینه‌های مشابه در بریتانیا و اروپا هستند.

با وجود این تعطیلی‌ها، کارشناسان می‌گویند حجم کاهش تولید برای بازگرداندن سودآوری کافی نیست. لارنس الکساندر از مؤسسه جفریز معتقد است: «برای بهبود وضعیت اقتصادی این صنعت، باید بین ۱۰ تا ۱۵ میلیون تن ظرفیت دیگر تا سال ۲۰۲۸ از مدار خارج شود.» او زمان بازگشت به شرایط مطلوب را در میانه دهه ۲۰۳۰ پیش‌بینی می‌کند.

در همین حال، کاهش تعرفه واردات پلی‌اتیلن از آمریکا به اروپا نیز فشار بیشتری بر تولیدکنندگان داخلی وارد کرده است—فشاری که احتمال تعطیلی‌های بیشتر را افزایش می‌دهد.

در مجموع، به‌رغم تلاش کشورها برای کنترل عرضه، به‌نظر می‌رسد بازار جهانی اتیلن و پلی‌اتیلن هنوز راه درازی تا رسیدن به تعادل در پیش دارد. دهه پیشِ رو برای تولیدکنندگان این محصولات، دهه‌ای از ادغام، تعطیلی و بازتعریف راهبردهای بقا خواهد بود.