ماجرای اعتراضات کارگران نفتی چیست؟

در مفاد آن قرارداد هیچ مطلبی در خصوص سقف حقوق و سقف پاداش پایان خدمت وجود ندارد. ولی در سال ۱۳۹۷ شرکت نفت و بهتر بگویم وزارت نفت در اقدامی غیرقانونی، غیرشرعی و غیراخلاقی، تعهدات مورد تائید خود را به‌صورت یک‌طرفه نقض کرد و برای حقوق ماهانه و پاداش سنوات خدمت سقف تعیین کرد.

این اقدام وزارت نفت کلیه برنامه‌ریزی‌های مالی زندگی بنده و هزاران کارمند رسمی دیگر که شرایط مشابه من را دارند، بر هم زد و موجب ضرر و زیان عمده به زندگی ما شده است. خاطرم است تا پیش‌ازاین خلف وعده آشکار وزارت نفت، همکارانم با پاداش یک میلیارد تومانی (که آن‌هم در شرایط اقتصادی فعلی عدد بزرگی نیست) به‌افتخار بازنشستگی رسیدند.

کارکنان نفت بارها و بارها به‌صورت کاملاً قانونی و مسالمت‌آمیز به روش‌های مختلف قانونی اعتراض خود را به این تضییع آشکار حقوق مکتسبه خود اعلان کرده‌اند.

به بزرگان وزارت و مدیران رده‌بالای کشور توصیه می‌کنم بیش از این شکیبایی کارکنان صنعت نفت را به چالش نکشند. ما حقیقتاً عصبانی هستیم. در گرمای طاقت‌فرسا کار می‌کنیم، از امکانات معمولی زندگی محروم هستیم، مورد اتهام دریافت حقوق نجومی هستیم ولی چرخ زندگی آن‌هم نمی‌چرخد.

به ما چه ارتباطی دارد حقوق معلمین عزیز (که باید مرفه‌ترین قشر جامعه باشند و بیشترین حقوق را بگیرند) یا حقوق نیروهایی نهادهای انتظامی (که حافظ امنیت تک‌تک ما و خانواده‌های ما هستند و باید از هر لحاظ تأمین باشند) کم است و… که حقوق کم نفتی‌ها را با حقوق کم‌تر آن‌ها مقایسه می‌کنند؟

بله؛ من هم می‌دانم که حقوق کارمند ثبت‌احوال، حقوق معلم، حقوق پلیس و… کفاف زندگی‌اش را نمی‌دهد اما چرا باید این پدیده با کارکنان نفت مقایسه شود؟ کاش متوجه شوند کمتر بودن حقوق این عزیزان، دال بر بالا و مکفی بودن حقوق ما نیست.

منِ مهندس با ۲۷ سال سابقه کار و تسلط به ۳ زبان زنده باید خود را با دوستانم در سایر کشورها مقایسه کنم؛ هم‌رده‌هایی‌ام در قطر حقوق چند ده هزار دلاری دریافت می‌کنند بعد از من انتظار دارند با ماهی کمتر از هزار دلار زندگی کنم.

مخلص کلام؛ تقاضا دارد شرکت نفت از خلف وعده واضح خود در مفاد قرارداد استخدامی (در خصوص سقف حقوق و پاداش پایان خدمت) دست بردارد و جبران مافات (برای همکارانی که متضرر شده‌اند) کنند.