شتاب اروپا برای خرید LNG، آسیا را به سمت زغال سنگ سوق داد

به گزارش انرژی پرس و به نقل از اویل پرایس، سیاست‌های انرژی اروپا، از جمله حذف تدریجی گزینه‌هایی مانند زغال‌سنگ و انرژی هسته‌ای، انعطاف‌پذیری این قاره را محدود کرده و آن را به شدت به خرید LNG گران‌قیمت وابسته کرده است. این وابستگی نه تنها فشار مالی بلندمدتی بر دولت‌ها و صنایع اروپا تحمیل می‌کند، بلکه آسیا را وادار به استفاده از جایگزین‌های ارزان‌تر مانند زغال‌سنگ و گاز خط لوله کرده است.

بر اساس گزارش‌ها، ذخایر گاز اتحادیه اروپا هم‌اکنون ۵۸.۹ درصد ظرفیت خود را پر کرده‌اند، در حالی که سال گذشته در همین زمان این رقم ۷۵.۵ درصد بود. طبق هدف اتحادیه اروپا، این ذخایر باید تا نوامبر یا حداکثر دسامبر به ۹۰ درصد برسند. این موضوع خریداران اروپایی را مجبور به افزایش خرید LNG، صرف‌نظر از هزینه، کرده است، زیرا جایگزین دیگری ندارند.

دلیل این وضعیت، حذف عمدی گزینه‌های جایگزین مانند زغال‌سنگ و انرژی هسته‌ای در کشورهایی مانند آلمان و اسپانیا به نفع گذار به انرژی کم‌کربن است. این سیاست‌ها انعطاف‌پذیری اروپا در تأمین انرژی اولیه را کاهش داده است. بر اساس داده‌ها، اروپا در شش ماهه اول سال ۲۰۸.۶۲ میلیون تن LNG خریداری کرده که ۱.۷ درصد بیشتر از سال گذشته است.

این اجبار به خرید LNG به معنای ادامه این روند، صرف‌نظر از اتفاقات جهانی، است. برای مثال، در ماه ژوئن، افزایش قیمت‌ها تحت تأثیر جنگ بین اسرائیل و ایران بود. اروپا، که عمدتاً از قراردادهای بلندمدت اجتناب می‌کند، خود را در برابر نوسانات قیمتی آسیب‌پذیر کرده است. در مقابل، آسیا به زغال‌سنگ و گاز خط لوله متکی است که در صورت افزایش قیمت گاز، می‌تواند به آن‌ها روی آورد.

در ژوئن، قیمت LNG در بازار نقدی آسیا به ۱۴ دلار به ازای هر میلیون واحد حرارتی بریتانیایی رسید و سپس به ۱۳.۱۰ دلار کاهش یافت. این افزایش قیمت تا حدی به دلیل تقاضای بالای اروپا بود. در همین حال، واردکنندگان آسیایی به دلیل قیمت‌های بالا، خرید خود را کاهش دادند. چین، به لطف امکان افزایش واردات گاز خط لوله از روسیه و آسیای مرکزی، کمتر تحت فشار است، اما اروپا چنین گزینه‌ای ندارد، زیرا نروژ هم نمی‌تواند تولید گاز خود را به سرعت یا به میزان لازم افزایش دهد.

برخی کشورهای آسیایی، به‌ویژه برای اجتناب از تعرفه‌های تجاری آمریکا، متعهد به خرید LNG از این کشور شده‌اند که انعطاف‌پذیری آن‌ها را محدود کرده است. با این حال، قراردادهای بلندمدت معمولاً قیمت‌های باثبات‌تری دارند. با این وجود، واردات LNG هند در شش ماهه اول سال ۸.۷ درصد و چین ۲۲ درصد کاهش یافته است. تقاضای بالای اروپا و تعرفه‌های تجاری از عوامل این کاهش هستند. تاجران چینی حتی برخی محموله‌های LNG آمریکایی را به دلیل تعرفه‌ها به اروپا فروخته‌اند.

به نظر می‌رسد اروپا باید همچنان برای تأمین ذخایر گاز خود هزینه‌های گزافی بپردازد. این موضوع در شرایط عادی مشکل بزرگی نبود، اما اکنون با افزایش هزینه‌های انرژی، صنایع سنگین اروپا مانند فولادسازی در معرض خطر هستند. دولت‌ها برای حمایت از این صنایع و احتمالاً خانوارها باید هزینه‌های بیشتری متحمل شوند.

در مقابل، آسیا با رویکرد بازتر به امنیت انرژی، تقاضای جهانی زغال‌سنگ را افزایش می‌دهد، زیرا بسیاری از کشورهای آسیایی توانایی خرید LNG به هر قیمتی را ندارند. مشکل اروپا این است که در بلندمدت نیز نمی‌تواند این هزینه‌ها را تحمل کند. هزینه پر کردن ذخایر گاز اتحادیه اروپا در سال جاری احتمالاً بیشتر از سال گذشته خواهد بود و اگر زمستان پیش رو مشابه زمستان گذشته باشد، این هزینه‌ها در سال ۲۰۲۶ حتی بیشتر خواهد شد. این وضعیت، همراه با سیاست‌های انرژی اروپا، می‌تواند ثروت این قاره را به مرور کاهش دهد.