سرمایه گذاری ۱۰ شرکت برتر نفتی در بخش پایین دست نفت به ویژه پتروشیمی

به گزارش انرژی پرس، پیش‌بینی می‌شود تقاضای نفت به‌عنوان خوراک طرح‌های پتروشیمی ۴۰ درصد از رشد کل تقاضای نفت در فاصله سال‌های ۲۰۲۲ تا ۲۰۲۸ میلادی را تشکیل دهد که تا میزان زیادی کاهش پیش‌بینی‌شده تقاضای نفت در بخش حمل‌ونقل جاده‌ای را در سال‌های ۲۰۲۶ و ۲۰۲۷ میلادی جبران می‌کند.

بر اساس سناریوی انتقال اقتصادی بلومبرگ، انتظار می‌رود که تقاضا برای خوراک مجتمع‌های پتروشیمی در ۳۰ سال آینده دو برابر شده و به ۱۸ میلیون بشکه در روز برسد.

در سال‌های اخیر، شرکت‌های بزرگ نفتی که به دنبال تنوع بخشیدن به سبد سرمایه‌گذاری خود هستند و با انجام سرمایه‌گذاری‌های استراتژیک تلاش می‌کنند تا اطمینان حاصل نمایند که در صنعت پتروشیمی پیشرو باقی خواهند ماند.

این مقاله به بررسی ۱۰ شرکت برتر نفتی می‌پردازد که در سرمایه‌گذاری‌های پتروشیمی پیشرو هستند و تأثیر آن‌ها بر بازار جهانی انرژی را برجسته می‌کند.

۱ . اگزون موبیل و طرح ۲۰ میلیارد دلاری

شرکت اگززون موبیل در حال پیشبرد پروژه ساخت دو واحد تولیدی جدید در مجتمع پتروپالایشی یکپارچه خود با مشارکت ایسو پترولیوم Ltd. واقع در فاولی نزدیک ساوتهمپتون با ۲۶۲ هزار بشکه خوراک روزانه است. این مجموعه در زمینی به مساحت ۳۲۵۰ هکتار ساخته شده است.

این واحدهای جدید، عرضه سوخت کم‌کربن را به بازار داخلی بریتانیا افزایش داده و به کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای مرتبط با حمل‌ونقل در سطح جهانی کمک خواهد کرد.

۲. شورون فیلیپس و پروژه ۱۴.۵ میلیارد دلاری

شرکت پتروشیمی شورون فیلیپس از سرمایه‌گذاری ۱۴.۵ میلیارد دلاری برای گسترش ظرفیت اتیلن و پلی اتیلن در ایالات‌متحده و خاورمیانه خبر داده است. این شرکت در حال حاضر بزرگ‌ترین واحد هگزن جهان را در مجتمع سیداربایو در بای تاون تگزاس اداره می‌کند. در نوامبر ۲۰۲۳ میلادی، آن‌ها اعلام کردند که قصد دارند یک واحد تولیدی جدید در کلاس جهانی برای عرضه هگزن در منطقه اولداوشن تگزاس بسازند که هدف آن رشد کسب‌وکار الفین ها است.

این مرکز از یک فناوری اختصاصی برای تولید کومونومر هگزن با خلوص بالا از خوراک اتیلن استفاده می‌کند. شورون فیلیپس اعلام کرده که طراحی فرآیند واحد باعث کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای، بهبود مدیریت منابع و افزایش تولید خواهد شد. هگزن تولید شده در ساخت پلی اتیلن با کارایی بالا (PE) استفاده می‌شود که برای تولید فیلم، ظروف سخت، بسته بندی و سایر محصولات ضروری است. پیش بینی می‌شود واحد جدید ظرفیت اولیه ۲۶۶ هزار تن در سال را داشته باشد.

۳. قطر انرژی و پروژه ۶ میلیارد دلاری

شرکت قطرانرژی با مشارکت شورون فیلیپس کمیکال، مجتمع پتروشیمی راس لفان را به ارزش ۶ میلیارد دلار اجرا می کند. این مجتمع که برای شروع تولید در سال ۲۰۲۶ میلادی برنامه ریزی شده است، دارای بزرگ‌ترین واحد کراکر اتان در خاورمیانه با ظرفیت ۲.۱ میلیون تن اتیلن در سال و یکی از بزرگ‌ترین مجتمع ها در سطح جهان خواهد بود. این مجتمع یکپارچه شامل دو واحد ساخت پلی اتیلن با چگالی بالا با ظرفیت تولید ترکیبی ۱.۷ میلیون تن در سال خواهد بود.

۴. داو کمیکال و پروژه ۹ میلیارد دلاری

شرکت داو کمیکال نزدیک به ۹ میلیارد دلار در پروژه پتروشیمی سبز در شمال شرق ادمونتون سرمایه‌گذاری خواهد کرد. این تاسیسات که Path2Zero نام دارد، به‌عنوان اولین سایت یکپارچه کراکر و مشتقات اتیلن در جهان برای دستیابی به انتشار گازهای گلخانه‌ای در محدوده صفر خالص معرفی می‌شود. انتظار می‌رود این سرمایه‌گذاری سالانه یک میلیارد دلار رشد را در چرخه اقتصادی ایجاد کرده و در عین حال ۲۰ درصد از ظرفیت جهانی اتیلن را کربن‌زدایی کند.

۵. اگزون موبیل و سرمایه گذاری ۱۵ میلیارد دلاری

غول آمریکایی اگزون موبیل در نظر دارد تا ۱۵ میلیارد دلار در یک پروژه پتروشیمی و تأسیسات جانبی جذب و ذخیره کربن (CCS) در اندونزی سرمایه‌گذاری کند. براساس گزارش‌های اواخر سال گذشته، پیش‌بینی می‌شود که هاب جذب و ذخیره کربن حداقل ۳ گیگاتن دی اکسید کربن منتشر شده از صنایع در اندونزی و مناطق اطراف آن را ذخیره کند.

اندونزی قصد دارد از مخازن تخلیه شده نفت و گاز خود برای ذخیره سازی کربن استفاده کند و در حال نهایی کردن مقرراتی است که اجازه می دهد کربن خارج از کشور را در داخل کشور ذخیره کند.

۶ . اگزون موبیل و سرمایه‌گذاری ۱.۴ میلیارد دلاری

اگزون موبیل برنامه های بلندپروازانه ای را برای سرمایه‌گذاری در ساخت مچتمع تولید اتیلن در هویژو استان گوانگدونگ چین اعلام کرده است. پروژه اتیلن اکسون موبیل هویژو که به‌عنوان یکی از پروژه های بزرگ سرمایه‌گذاری خارجی چین شناخته می‌شود، در پارک صنعتی پتروشیمی خلیج هویژو دایا واقع شده است.
این پروژه با سرمایه‌گذاری حدود ۱۰ میلیارد دلاری در دو فاز ساخته می‌شود. فاز اول در درجه اول شامل یک کراکر بخار و تاسیسات تولید پلی اتیلن و پلی پروپیلن با کارایی بالا خواهد بود.

۷ . آرامکو و سرمایه‌گذاری ۳.۶ میلیارد دلاری

غول آرامکو عربستان در سال گذشته، قراردادی را برای به دست آوردن ۱۰ درصد از سهام پتروشیمی رونگ شنگ در شنژن به مبلغ ۳.۴ میلیارد دلار نهایی کرد. به‌عنوان بخشی از این قرارداد، آرامکو ۴۸۰۰۰۰ بشکه در روز نفت خام خود را به شرکت نفت و شیمی ژجیانگ (ZPC) وابسته به رونگ‌شنگ و در چارچوب یک قرارداد فروش بلندمدت عرضه خواهد کرد. رونگ‌شنگ دارای ۵۱ درصد سهام در ZPC است که مجتمع پالایشی و شیمیایی آن می‌تواند تا ۸۰۰۰۰۰ بشکه نفت خام در روز فرآوری کرده و سالانه ۴.۲ میلیون تن اتیلن تولید کند.

۸. توتال و پروژه ۱.۷ میلیارد دلاری

بندر آرتور یکی از بزرگ‌ترین ناحیه های پالایش و پتروشیمی توتال انرژی است. شرکت توتال انرژی برای تقویت عملیات پتروشیمی خود در ایالات‌متحده و گسترش سهم بازار در سال ۲۰۱۷ میلادی در این بندر سرمایه‌گذاری کرد تا ظرفیت تولید اتیلن خود را با استفاده از اتان فراوان و ارزان ایالات‌متحده به میزان قابل توجهی افزایش دهد.

سایت آرتور دارای ظرفیت تولید ۱۸۵ هزار بشکه در روز و ظرفیت کل فرآوری ۲۳۸ هزار بشکه در روز است. علاوه بر این، این مجموعه شامل یک کراکر بخار است که از طریق سرمایه‌گذاری مشترک با باسف، که ظرفیت ۱ میلیون تن در سال را دارد، کار می‌کند.

۹. آرامکو و سرمایه گذاری ۷ میلیارد دلاری

این طرح با نام تجاری شاهین بزرگ‌ترین سرمایه‌گذاری آرامکو در کره جنوبی است و قرار است به یکی از بزرگ‌ترین کراکرهای بخار یکپارچه جهان تبدیل شود. این پروژه اولین استقرار تجاری بزرگ فناوری پیشرفته فراورش نفت خام حرارتی به مواد شیمیایی در آرامکو است که با همکاری شرکت لوموس تکنولوژی توسعه یافته و پیش بینی می‌شود تا سال ۲۰۲۶ میلادی تکمیل شود. پروژه شاهین سالانه تا ۳.۲ میلیون تن پتروشیمی تولید خواهد کرد.

پروژه شاهین شامل یک کراکر بخار با ظرفیت تولید ۱۸۰۰ هزارتن در سال اتیلن و تاسیسات جانبی است که برای تبدیل مستقیم نفت خام به خوراک پتروشیمی طراحی شده است.

۱۰. شرکت نفت و گاز هند و هدف ۱۲ میلیارد دلاری

شرکت او ان جی سی هند در نظر دارد دو مجتمع پتروشیمی، ازجمله تأسیسات جداگانه تبدیل نفت به شیمیایی، ایجاد کند. هدف از ساخت این طرح افزایش ظرفیت محصولات پتروشیمی به ۸.۵ تا ۹ میلیون تن تا سال ۲۰۳۰ میلادی بوده است.

به‌عنوان بخشی از استراتژی انرژی سال ۲۰۴۰ میلادی، شرکت ONGC  قصد دارد یک پروژه را به‌طور مستقل و دومی را از طریق سرمایه‌گذاری مشترک بسازد. این تمرکز پتروشیمی با استراتژی ONGC برای تنوع تدریجی کسب‌وکار خود از نفت به صنعت پتروشیمی، متعادل کردن نیازهای انرژی فعلی درحالی‌که به آینده‌ای با کربن پایین‌تر مطابق با تغییر انرژی جهانی تبدیل می‌شود، هماهنگ است.

نویسنده: پوجا کاپور
منبع: Oil and Gas Middle East
مترجم: محسن داوری