وزارت امور خارجه چین در پاسخ به درخواست‌های آمریکا برای توقف خرید نفت از ایران و روسیه تاکید کرد که پکن سیاست انرژی خود را تحت فشار خارجی تغییر نخواهد داد.

مینی‌ریفاینری نفت آفتاب با ابهاماتی در زمینه تخفیف خوراک، منبع تامین و نظارت بر تولید روبه‌روست؛ پرسش‌هایی که تاکنون بی‌پاسخ مانده‌اند و وزارت نفت باید درباره آن شفاف‌سازی کند.

قیمت نفت در معاملات اولیه آسیایی روز دوشنبه کاهش یافت، زیرا اوپک‌پلاس اعلام کرد که در سپتامبر افزایش قابل‌توجهی در تولید اعمال خواهد کرد و با وجود تقاضای ضعیف در آسیا، به روند سریع لغو کاهش‌های داوطلبانه تولید ادامه می‌دهد.

شرکت بهره‌برداری نفت و گاز کارون با به‌کارگیری اصلاحات فنی و عملیاتی در تأسیسات بالادستی و پایین‌دستی، ضمن تثبیت تولید روزانه ۵۵ هزار بشکه نفت خام، گام بلندی در افزایش ظرفیت تولید برداشت.

قیمت نفت در آخرین روز معاملاتی هفته گذشته نزدیک به ۷۰ دلار معامله شد که در مقایسه با هفته قبل، رشد ۳ درصدی را نشان می‌دهد. این افزایش قیمت تحت تأثیر «بروز نشانه‌هایی از کاهش تنش‌های تجاری» و «احتمال تشدید تحریم‌های نفتی علیه روسیه» رقم خورد.

بازوی پژوهشی مجلس در غیاب مراکز آماری، رشد اقتصادی با نفت و بدون نفت در بهار سال ۱۴۰۴ را به ترتیب ۱.۴ و ۱.۲ درصد برآورد کرد.

در حالی که قیمت نفت در ظاهر با ثبات به نظر می‌رسد، تحولات زیرپوستی عمیقی در جریان است؛ از رشد فراتر از انتظار تقاضا در آسیا گرفته تا تجدید ساختار زنجیره تأمین چین و مازاد پنهانی عرضه جهانی. آینده بازار نفت نه در آمار رسمی، بلکه در سیگنال‌های پنهانی‌ست که بسیاری نادیده می‌گیرند.

نشست پیش ‌روی اوپک‌پلاس ممکن است به افزایش روزانه ۵۴۸ هزار بشکه‌ای تولید نفت منجر شود؛ تصمیمی که می‌تواند قیمت نفت، بازارهای جهانی و معادلات قدرت در خاورمیانه را تحت تاثیر قرار دهد.

قیمت‌ نفت پس از افزایش هفت درصدی در هفته جاری، ثابت ماند. قیمت نفت وست تگزاس اینترمدیت (WTI) به ۶۹.۹۹ دلار و برنت به ۷۳.۱۰ دلار در هر بشکه رسید. این ثبات تحت تأثیر تنش‌های ژئوپلیتیکی و تحریم‌های ایالات متحده بود. 

رئیس‌جمهور آمریکا گفت: هند علاوه بر پرداخت تعرفه ۲۵ درصدی از اول آگوست، به دلیل سیاست‌های تجاری ناعادلانه و خرید تجهیزات نظامی و انرژی از روسیه نیز جریمه می‌شود.

بزرگ‌ترین میدان نفتی خشکی جهان، میدان نفتی «غوار» (Ghawar) در عربستان سعودی است. این میدان با ذخایر عظیم، تولید قابل توجه و اهمیت استراتژیک جهانی، محور اصلی اقتصاد نفتی عربستان و بازار انرژی جهان است. با این حال، کاهش تدریجی تولید و تهدیدات فناورانه و ذخیره‌ای، آینده آن را به نقطه‌ای بحرانی رسانده است.

در پی مامور کردن اسماعیل سقاب اصفهانی برای مقدمات تشکیل "سازمان بهینه‌سازی ومدیریت راهبردی انرژی"، فردی که به گفته منتقدان از تخصص کافی برخوردار نیست، موجی از نگرانی و ناامیدی را میان کارشناسان و فعالان حوزه انرژی به راه انداخته است. آیا این سازمان می‌تواند به ریل‌گذار سیاست‌های کلان انرژی ایران تبدیل شود یا به لایه‌ای جدید از بوروکراسی ناکارآمد بدل خواهد شد؟ در گفت‌وگوی اختصاصی با عبداله باباخانی، کارشناس انرژی، به بررسی ضرورت‌ها، چالش‌ها و چشم‌انداز این سازمان می‌پردازیم.