پسته، سال‌ها نماد رونق اقتصادی و مزیت رقابتی ایران در بازارهای جهانی بود؛ محصولی که از دل کویر می‌رویید و با عطر و طعم بی‌نظیرش به سفیر فرهنگ و اقتصاد ایران بدل شد اما امروز، این طلای سبز در میانه میدان دو بحران گرفتار است؛ از یک‌سو خشکسالی و خاموشی چاه‌ها جان درختان را گرفته و از سوی دیگر، سیاست‌های ارزی دستوری رمق تولید و صادرات را. در حالی که کشاورزان با رنج بی‌آبی و هزینه‌های سنگین دست‌وپنجه نرم می‌کنند، صادرکنندگان نیز زیر بار تعهدات ارزی و چندنرخی بودن دلار، یک‌به‌یک از پا می‌افتند. آیا هنوز می‌توان برای این صنعت کهن و پرآوازه، آینده‌ای روشن تصور کرد؟