آنگولا با تمرکز بر توسعه ظرفیت‌های گاز طبیعی و ثبات تولید نفت پس از خروج از اوپک، مسیر تازه‌ای را در صنعت انرژی خود دنبال می‌کند.

ایران سرزمینی است که بخش قابل توجهی از  قلمرو آن بر روی حوضه‌های رسوبی بنا شده؛ مناطقی که می‌توانند خاستگاه اصلی ذخایر هیدروکربنی باشند. اما پرسش کلیدی این است که کدام یک از این حوضه‌ها بیشترین پتانسیل کشف را دارند و چرا برخی از آن‌ها، مانند مکران، کمتر مورد توجه قرار گرفته‌اند؟

آژانس اطلاعات انرژی آمریکا پیش‌بینی کرده که تولید نفت این کشور تا سال ۲۰۲۷ به اوج ۱۴ میلیون بشکه و تولید گاز آن نیز در سال ۲۰۲۳ به سقف ۱۱۹ میلیارد فوت معکب در روز می‌رسد و سپس روند کاهشی را طی خواهد کرد.

تولید نفت و گاز و ال‌ان‌جی (گاز طبیعی مایع‌شده) از پروژه انرژی ساخالین روسیه در سال ۲۰۲۴ میلادی با کاهش روبه‌رو شد.

رشد تولید نفت خام و میعانات گازی ایران در سه ماهه سوم سال ۲۰۲۴ نسبت به مدت مشابه پارسال حدود ۹ درصد بوده است.

مدیرعامل غول انرژی انگلیس یعنی شرکت شِل، از وابستگی کشورها به نفت و گاز دفاع کرد و مدعی شد که کاهش تولید هیدروکربن‌ها «خطرناک و غیرمسئولانه» خواهد بود.