همکاری گازی ایران با روسیه و ترکمنستان، می‌تواند علاوه بر تامین نیازهای صنایع کشور بستر تبدیل ایران به هاب منطقه و صادرات گاز شمال ایران به غرب و جنوب آسیا را فراهم کند.

روسیه که سال‌ها به‌عنوان یکی از بزرگ‌ترین تولیدکنندگان و صادرکنندگان نفت و گاز در جهان شناخته می‌شد، اکنون با چالش‌های اساسی مواجه شده‌است. با توجه به نوسانات بازارهای جهانی و تاثیرات ژئوپلیتیک، وابستگی بیش از حد این کشور به درآمدهای حاصل از انرژی های فسیلی دیگر پایدار نیست.

در شرایطی که رای دهندگان آمریکایی خود را برای انتخابات ریاست جمهوری ۲۰۲۴ آماده می کنند، «انرژی» به موضوع داغی تبدیل شده است.

اوپک پلاس به‌عنوان یکی از اهرم‌های ممناعت از اعمال شوک به بازارها در نظر گرفته شده است، هرچند که حجم درگیری‌های احتمالی می‌تواند آنچنان فراگیر شود که حتی اوپک نیز نتواند از تاثیرات مخرب آن جلوگیری کند.

دو پالایشگاه دولتی هند، ۲ میلیون بشکه نفت ونزوئلا را از شرکت بازرگانی ویتول برای تحویل در نوامبر خریداری کردند.

اداره اطلاعات انرژی آمریکا پیش‌بینی کرد که با رسیدن تقاضای گاز طبیعی به بالاترین سطح در سال ۲۰۲۴ میلادی تولید این سوخت پاک در ایالات متحده کاهش می‌یابد.

اداره اطلاعات انرژی آمریکا پیش‌بینی تقاضای آمریکا و جهان برای نفت خام در سال ۲۰۲۵ میلادی را کاهش داد.

 تشدید درگیری‌ها در خاورمیانه نگرانی‌ها را درباره امنیت تنگه هرمز افزایش داده‌است. هرگونه اختلال در جریان نفت در این تنگه، با توجه به نقش حیاتی‌‌‌‌‌اش در انتقال ۲۱‌میلیون بشکه نفت روزانه به بازارهای جهانی، به‌شدت بر قیمت‌ها تاثیر خواهد گذاشت.

نخست‌وزیر اوکراین از تمدید نشدن قرارداد انتقال گاز این کشور با روسیه خبر داد.

حمله ادعایی و احتمالی رژیم صهیونیستی به تاسیسات نفتی ایران، می‌تواند پیامدهای مهمی برای اقتصاد جهان داشته و حتی در انتخابات آینده ایالات متحده تاثیرگذار باشد. البته این تاثیر بستگی به واکنش ایران نیز خواهد داشت.

 تنش‌های اخیر در خاورمیانه ‌بار دیگر نگرانی‌هایی را درباره امنیت انرژی و تاثیرات آن بر بازار جهانی نفت ایجاد‌ کرده‌است.

بنا به گزارش‌ها، در صورت شعله‌ورتر شدن آتش جنگ در منطقه، بسیاری از کشورهای منطقه از قطع زنجیره نفتی تهران-پکن استقبال کرده و می‌کوشند خود را به‌عنوان جایگزین این معادله معرفی کنند.