بزرگ‌ترین خطوط لوله نفت جهان تا ۲۰۲۵؛ از خزر تا آلاسکا +اینفوگرافیک

به گزارش انرژی پرس، تا سال ۲۰۲۵، برخی از مهم‌ترین خطوط لوله نفتی جهان همچنان نقش استراتژیک خود را حفظ کرده و بر توازن عرضه و تقاضای انرژی اثر می‌گذارند. معیار انتخاب این خطوط، ظرفیت انتقال روزانه، طول مسیر، پیچیدگی جغرافیایی و جایگاه آن‌ها در امنیت انرژی جهانی بوده است.

دروژبا (Druzhba)، به طول بیش از ۴۰۰۰ کیلومتر، شریان اصلی انتقال نفت روسیه و قزاقستان به اروپاست. ظرفیت این خط بین ۱.۲ تا ۱.۴ میلیون بشکه در روز برآورد می‌شود و از آن به‌عنوان یکی از کلیدی‌ترین کانال‌های صادراتی روسیه یاد می‌شود.

در حاشیه خزر، خط لوله کنسرسیوم کاسپین (CPC) با طول ۱۵۱۰ کیلومتر، نفت قزاقستان را به بنادر دریای سیاه می‌رساند. ظرفیت این مسیر بسته به توسعه‌های جدید، بین ۷۰۰ هزار تا ۱.۷ میلیون بشکه در روز متغیر است.

در شرق آسیا، خط لوله شرق سیبری–اقیانوس آرام (ESPO) با طول ۴۸۵۷ کیلومتر ستون فقرات صادرات نفت روسیه به چین، ژاپن و کره جنوبی محسوب می‌شود. ظرفیت این خط تا ۱.۶ میلیون بشکه در روز پیش‌بینی شده است و نقشی حیاتی در تامین انرژی شرق آسیا ایفا می‌کند.

در آمریکای شمالی، سیستم ترانس‌آلاسکا (TAPS) که زمانی بیش از ۲ میلیون بشکه در روز نفت خام را جابه‌جا می‌کرد، امروز با کاهش تولید نفت آلاسکا به ظرفیتی حدود نیم میلیون بشکه در روز رسیده است. این خط ۱۲۸۷ کیلومتری از قلب میادین نفتی شمال آلاسکا تا بنادر جنوبی کشیده شده است.

در قفقاز، خط باکو–تفلیس–جیهان (BTC) با طول ۱۷۶۸ کیلومتر و ظرفیت ۱.۲ میلیون بشکه در روز، نفت جمهوری آذربایجان را از سواحل خزر به بندر جیهان در مدیترانه ترکیه منتقل می‌کند. این خط جایگزینی استراتژیک در برابر وابستگی به مسیرهای روسیه و ایران به شمار می‌رود.

در مجموع، این خطوط لوله تا سال ۲۰۲۵ همچنان به‌عنوان شاهرگ‌های حیاتی انتقال نفت خام عمل خواهند کرد و هرگونه تغییر در ظرفیت یا امنیت آن‌ها می‌تواند توازن انرژی جهانی را به‌طور چشمگیری دگرگون سازد.