خط لوله چین-روسیه جایگزین یک سوم واردات LNG خواهد شد

به گزارش انرژی پرس، به گفته تحلیلگران، خط لوله Power of Siberia 2 چین با روسیه می‌تواند معادل یک سوم واردات LNG این کشور را جایگزین کند و “شوک” به تجارت جهانی گاز دریایی وارد کند. درست زمانی که صادرکنندگان جهانی ظرفیت خود را افزایش می‌دهند، این خط لوله ۵۰ میلیارد متر مکعبی در سال که قرار است از مغولستان عبور کند، عرضه بلندمدت خط لوله روسیه را تضمین می‌کند و نیاز چین به محموله‌های LNG را به شدت کاهش می‌دهد.

این هشدار پس از امضای یک تفاهم‌نامه الزام‌آور بین مسکو و پکن در روز یکشنبه منتشر شد. ولادیمیر پوتین، رئیس جمهور روسیه، و الکسی میلر، رئیس گازپروم، این قرارداد را در پکن به عنوان محور اصلی مشارکت انرژی خود ارائه کردند. در حالی که هدف رسمی شده است، جزئیات کلیدی تجاری مانند قیمت‌گذاری و تأمین مالی همچنان نامشخص است و تحلیلگران این توافق را به عنوان نشانه‌ای از همسویی استراتژیک بین دو کشور توصیف می‌کنند که بر چرخش روسیه به سمت شرق پس از توقف خرید بیشتر خطوط لوله توسط اروپا تأکید دارد.

رسانه‌های چینی همچنان بر مقیاس بزرگ این تغییر تأکید دارند. سینا فاینانس گزارش داد که گازپروم قصد دارد جریان‌های موجود در پروژه «قدرت سیبری» را از ۳۸ به ۴۴ میلیارد متر مکعب در سال و حجم صادرات به خاور دور را از ۱۰ به ۱۲ میلیارد متر مکعب، در کنار خط جدید مغولستان، گسترش دهد. کیوکیو.کام دیدگاه پکن نسبت به این پروژه را به عنوان بیمه‌ای در برابر بازارهای ناپایدار ال‌ان‌جی و اهرمی در مذاکرات با تأمین‌کنندگان آمریکایی و قطری برجسته کرد.

این ابتکار بخشی از «نظم جدید جهانی گاز» است که در آن قراردادهای خط لوله، قدرت چانه‌زنی بلندمدت چین در حوزه انرژی را تقویت می‌کند. تحلیلگران مرکز سیاست انرژی جهانی دانشگاه بارونز و کلمبیا هشدار داده‌اند که اگر چین حجم بیشتری از روسیه را به دست آورد، صادرکنندگان LNG ایالات متحده ممکن است سهم بازار خود را در آسیا از دست بدهند، زیرا این خط لوله تقاضای لحظه‌ای را کاهش داده و مسیر رشد محموله‌های آمریکایی را کند می‌کند.

اگر پروژه Power of Siberia 2 طبق برنامه ساخته شود، گاز خط لوله با قیمت ثابت و مسافت طولانی را در حجمی قابل مقایسه با قراردادهای اصلی عرضه LNG در اختیار چین قرار می‌دهد. این تغییر می‌تواند رشد تقاضا برای پروژه‌های جدید مایع‌سازی که آسیا را هدف قرار می‌دهند، محدود کند و صادرکنندگان آمریکایی، قطری و استرالیایی را مجبور کند تا برای بازار باقی مانده رقابت تهاجمی‌تری داشته باشند. معامله‌گران به بلومبرگ گفتند که چنین تعادل مجددی در مذاکرات قراردادهای بلندمدت که اکنون در حال انجام است، موج خواهد زد و تصمیمات سرمایه‌گذاری LNG را تا دهه ۲۰۳۰ تغییر خواهد داد.