آشنایی با شرکت‌های پتروشیمی ایران؛ این قسمت گچساران+فیلم

آغاز پروژه و جایگاه در طرح اتیلن غرب

به گزارش اختصاصی انرژی پرس، طرح احداث پتروشیمی گچساران در آبان ۱۳۸۱ با هدف توسعه صنعتی مناطق غربی کشور آغاز شد. پتروشیمی گچساران به‌عنوان یکی از تأمین‌کنندگان خوراک برای مجتمع‌های پتروشیمی باختر و همچنین مجتمع‌های منطقه دنا شامل ممسنی، دهدشت، بروجن و کازرون تعریف شد.

ظرفیت تولید و منابع تأمین

این مجتمع در زمینی به وسعت ۱۵۷ هکتار احداث شده و ظرفیت تولید سالانه آن یک میلیون تن اتیلن گرید پلیمری و ۸۴ هزار تن C3+ است. خوراک اصلی مجتمع از پالایشگاه بیدبلند خلیج‌فارس تأمین می‌شود. علاوه بر آن، گاز متان به میزان ۵۳ هزار و ۹۰۰ مترمکعب در ساعت از خط سراسری و برق مصرفی به میزان ۵۰ مگاوات از شبکه منطقه‌ای خوزستان تأمین می‌شود. آب موردنیاز نیز از سد کوثر گچساران از طریق خط لوله ۲۷ کیلومتری تأمین شده است. انتقال محصولات تولیدی از طریق خط لوله ۷۰۰ کیلومتری به سایر مجتمع‌ها صورت می‌گیرد.

بومی‌سازی تجهیزات

بیش از ۸۰ درصد تجهیزات این مجتمع با همکاری شرکت‌ها و مراکز داخلی ساخته شده است. بخش‌هایی از تجهیزات حساس نظیر کاتالیست‌ها، پمپ‌های کرایوژنیک و مشعل‌های کوره‌های الفین نیز برای نخستین بار در کشور تولید شده‌اند. به گفته مدیران این مجتمع، این اقدامات موجب کاهش وابستگی ارزی و صرفه‌جویی در هزینه‌های واردات تجهیزات شده است.

سهامداران و مدیریت

سهامداران اصلی پتروشیمی گچساران شامل شرکت صنایع پتروشیمی خلیج‌فارس با سهم ۴۶.۳۷ درصد و سایر شرکت‌های پتروشیمی ممسنی، کازرون، دهدشت و بروجن به همراه گروه سرمایه‌گذاری سپهر صادرات و شرکت برج آوران ابنیه مبین هستند. مدیریت این مجتمع بر عهده یدالله مصدقی‌فرد قرار دارد و حدود ۵۰۰ نفر به‌صورت مستقیم در آن مشغول به کار هستند.

چالش‌های موجود

با وجود بهره‌برداری رسمی در تیرماه ۱۴۰۲، این مجتمع در تأمین خوراک با مشکل روبه‌رو بوده است. قراردادهایی با چند پتروشیمی دیگر شامل امیرکبیر، ایلام، بندر امام، الوند و تبریز منعقد شده، اما به دلیل عدم همکاری لازم، بخشی از محصولات به مصرف نرسیده و به فلر منتقل شده است.

وضعیت مالی

طبق گزارش عملکرد شش‌ماهه منتهی به شهریور ۱۴۰۳، پتروشیمی گچساران درآمدی معادل ۲۷۳۴ میلیارد تومان ثبت کرده، اما زیان خالص آن به ۵۶۰ میلیارد تومان رسیده است. این مسئله بیانگر آن است که مجتمع با وجود ظرفیت بالای تولید، هنوز به شرایط پایدار اقتصادی دست نیافته است.

چشم‌انداز

آینده این مجتمع وابسته به حل مشکلات مربوط به خوراک و هماهنگی در زنجیره تأمین و تقاضاست. در صورت رفع موانع، پتروشیمی گچساران می‌تواند جایگاه مهم‌تری در تأمین خوراک پتروشیمی‌های غرب کشور ایفا کند.