اداره اطلاعات انرژی: تولید نفت آمریکا در ۲۰۲۷ به اوج خود می‌رسد

به گزارش انرژی پرس، اداره اطلاعات انرژی آمریکا (ای‌آی‌ای) پیش‌بینی کرده که تولید نفت این کشور در سال ۲۰۲۷ به اوج خود، یعنی ۱۴ میلیون بشکه در روز خواهد رسید و تولید گاز طبیعی آن نیز در سال ۲۰۳۲ به سقف ۱۱۹ میلیارد فوت مکعب در روز می‌رسد. با وجود دو برابر شدن تولید هر چاه در منطقه پِرمیَن از سال ۲۰۱۹، سرعت افزایش تعداد دکل‌ها کند بوده و منحنی کاهش تولید تندتر شده‌اند؛ به طوری که تولیدکنندگان مجبورند تنها برای حفظ حجم کنونی، سرعت خود را بیشتر کنند.

مفهوم اوج نفت و پیامدهای آن

اوج نفت، مفهومی آشنا برای بسیاری به نقطه‌ای اشاره دارد که تولید جهانی نفت به حداکثر خود رسیده و پس از آن، کاهش غیرقابل‌برگشتی را تجربه می‌کند. این ایده توسط ام. کینگ هابرت در دهه ۱۹۵۰ مطرح شد که پیش‌بینی می‌کرد تولید نفت از یک منحنی زنگوله‌ای پیروی می‌کند و اوج آن در زمانی رخ می‌دهد که نیمی از ذخایر قابل‌استخراج برداشت شده باشد. این پیش‌بینی تا حد زیادی درست بوده، زیرا طی سال‌های اخیر، شاهد افزایش مداوم تولید جهانی نفت و سپس نشانه‌هایی از توقف و حتی کاهش بوده‌ایم.

پیامدهای اوج نفت گسترده است. با کاهش ذخایر قابل‌دسترس، استخراج منابع باقی‌مانده دشوارتر و پرهزینه‌تر می‌شود که هزینه‌های تولید را افزایش داده و این هزینه‌ها به مصرف‌کنندگان در قالب قیمت بالاتر بنزین، گازوئیل و سایر محصولات نفتی منتقل می‌شود. علاوه بر این، گذار به ذخایر کمتر قابل‌دسترس می‌تواند زنجیره‌های تأمین و ثبات ژئوپلیتیکی را مختل ساخته و چالش‌های مرتبط با اوج نفت را تشدید نماید. عواملی مانند محدودیت‌های زمین‌شناختی، بی‌ثباتی ژئوپلیتیکی، محدودیت‌های فناوری و افزایش تقاضا، اوج نفت را اجتناب‌ناپذیر کرده‌اند.

وضعیت تولید نفت در آمریکا

سال گذشته، رایان لنس، مدیرعامل شرکت استخراج نفت کونوکوفیلیپس پیش‌بینی کرد که تولید نفت آمریکا به حدود ۱۴ میلیون بشکه در روز افزایش خواهد یافت و سپس برای مدت طولانی در این سطح باقی خواهد ماند. او اظهار داشت: «احتمالاً اواخر این دهه شاهد توقف افزایش تولید آمریکا خواهیم بود و این سطح برای مدت طولانی حفظ خواهد شد. بعید می‌دانم به ۱۵ میلیون بشکه برسیم، اما فکر می‌کنم از ۱۴ میلیون عبور خواهیم کرد».

دیوید مسلر، کارشناس صنعت نفت اشاره کرد که از مارس ۲۰۱۹، میانگین تولید روزانه هر دکل در پرمین از ۶۲۴ بشکه به ۱۳۵۹ بشکه افزایش یافته که رشدی ۶۰ درصدی است. با این حال، او در مارس ۲۰۲۴ هشدار داد که به اوج این روند نزدیک می‌شویم و منحنی تولید به زودی نزولی خواهد شد. این پدیده در محافل حرفه‌ای نفت شیل به «اثر ملکه سرخ» معروف بوده که برگرفته از کتاب «آن‌سوی آینه»، اثر لویس کارول است که در آن، ملکه سرخ به آلیس می‌گوید باید سریع‌تر بدود تا در جای خود بماند. این استعاره‌ای مناسب برای وضعیت نفت شیل آمریکاست.

گزارشی از شرکت تحلیل انرژی انوروس که در ژورنال فناوری نفت ۱۶ آگوست سال گذشته آمده بود، این موضوع را تأیید می‌کند. دین گرگوریس، نویسنده گزارش و مدیر تحقیقات انوروس اظهار داشت: «صنعت شیل آمریکا موفقیت چشمگیری داشته و طی دهه گذشته، میانگین تولید چاه‌های نفت تقریباً دو برابر شده، اما این روند در سال‌های اخیر کند شده است. نرخ کاهش تولید از سال ۲۰۱۰ سالانه بیش از ۰.۵ درصد تندتر شده و با افزایش تراکم چاه‌ها، منحنی‌های کاهش تولید نیز شیب بیشتری پیدا کرده‌اند. به طور خلاصه، تردمیل صنعت شیل در حال سرعت گرفتن بوده و این امر رشد تولید را دشوارتر از گذشته می‌سازد».

تولید نفت آمریکا طی سال‌های اخیر بسیار پررونق بوده است. بر اساس گزارش ای‌آی‌ای، آمریکا بین سال‌های ۲۰۱۸ تا ۲۰۲۳ بیش از هر کشور دیگری نفت خام تولید کرد. میانگین تولید ماهانه در دسامبر ۲۰۲۳ به رکورد ۱۳.۳ میلیون بشکه در روز رسید و رکورد قبلی آمریکا و جهان (۱۲.۳ میلیون بشکه در روز در سال ۲۰۱۹) را شکست. آمریکا، روسیه و عربستان سعودی در سال ۲۰۲۳ مجموعاً ۴۰ درصد (۳۲.۸ میلیون بشکه در روز) از تولید جهانی نفت را به خود اختصاص دادند.

پیش‌بینی‌های ای‌آی‌ای

ای‌آی‌ای از طریق رویترز گزارش داد که تولید نفت آمریکا در سال ۲۰۲۷ به اوج ۱۴ میلیون بشکه در روز خواهد رسید، تا پایان دهه در این سطح باقی می‌ماند و سپس به سرعت کاهش می‌یابد. تا سال ۲۰۵۰، تولید بزرگ‌ترین تولیدکننده نفت جهان به حدود ۱۱.۳ میلیون بشکه در روز افت خواهد کرد. تولید نفت شیل نیز در سال ۲۰۲۷ به اوج ۱۰ میلیون بشکه در روز می‌رسد (در مقایسه با ۹.۶۹ میلیون بشکه کنونی) و تا سال ۲۰۵۰ به حدود ۹.۳۳ میلیون بشکه کاهش خواهد یافت.

این پیش‌بینی‌ها نشان می‌دهد که رونق شیل آمریکا که نزدیک به دو دهه ادامه داشته، به پایان خود نزدیک می‌شود و این موضوع دیدگاه دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور آمریکا برای افزایش عرضه داخلی نفت را به چالش می‌کشد.

ای‌آی‌ای در مورد گاز طبیعی پیش‌بینی می‌کند که تولید و تقاضا در سال ۲۰۳۲ به اوج خود خواهد رسید. در آن سال، تولید گاز خشک به ۱۱۹ میلیارد فوت مکعب در روز و تقاضا به ۹۲.۴ میلیارد فوت مکعب در روز خواهد رسید که از رکوردهای کنونی (۱۰۳.۶ میلیارد فوت مکعب در سال ۲۰۲۳ برای تولید و ۹۰.۵ میلیارد فوت مکعب در سال ۲۰۲۴ برای تقاضا) فراتر خواهد رفت. تا سال ۲۰۴۰، تولید گاز به ۱۱۲.۹ میلیارد فوت مکعب کاهش می‌یابد و در سال ۲۰۵۰ به ۱۱۵.۲ میلیارد فوت مکعب بازمی‌گردد. تقاضا نیز در سال ۲۰۴۰ به ۸۰.۷ میلیارد فوت مکعب و در سال ۲۰۵۰ به ۸۲.۵ میلیارد فوت مکعب خواهد رسید.

صادرات ال‌ان‌جی نیز از ۱۱.۹ میلیارد فوت مکعب در روز در سال ۲۰۲۴ به ۱۵.۲ میلیارد در سال ۲۰۲۵، ۲۱.۵ میلیارد در سال ۲۰۳۰ و ۲۶.۸ میلیارد در سال ۲۰۴۰ افزایش خواهد یافت و در سال ۲۰۵۰، به ۲۶.۷ میلیارد فوت مکعب کاهش می‌یابد.

آیا اوج نفت و گاز حتمی است؟

ایرینا اسلاو در مقاله اخیر خود استدلال می‌کند که اوج نفت و گاز لزوماً قطعی نیست. با وجود نوسانات بازار کامودیتی‌ها به دلیل تعرفه‌های ترامپ، تحلیلگران معتقدند که اگر جنگ تجاری آسیب اقتصادی بلندمدتی ایجاد نکند، ممکن است تولید شیل آمریکا ثابت مانده یا حتی بهبود یابد. چشم‌انداز خصوصاً به مدت زمان مناقشه تجاری آمریکا و چین بستگی دارد.

سیمون وونگ، تحلیلگر صندوق گابلی می‌گوید: «باید منتظر بمانیم و ببینیم در یکی دو فصل آینده چه اتفاقی می‌افتد. اگر قیمت وست تگزاس اینترمیدیت به زیر ۶۰ دلار برسد و به سرعت بازگردد، انتظار تغییرات اساسی ندارم. اما اگر این شاخص به زیر ۶۰ دلار سقوط کند و برای دو فصل متوالی در این سطح بماند، انتظار دارم تولیدکنندگان اکتشاف و تولید (ای اند پی) آمریکا هزینه‌های سرمایه‌ای را کاهش داده و تولید را به تعویق بیندازند. تولید آمریکا احتمالاً در حدود ۶۰ دلار رشد خواهد کرد، در محدوده ۵۸ تا ۶۰ دلار ثابت می‌ماند، اما زیر ۵۵ دلار شروع به کاهش خواهد کرد».