شل از تب و تاب افتاد؛ پشت پرده رکود تولید نفت در آمریکا

به گزارش انرژی پرس و به نقل از اویل پرایس، برای دومین فصل متوالی، فعالیت‌های حفاری و تکمیل چاه کاهش یافته است. شرکت‌ها بودجه اکتشاف را کاهش داده‌اند و رشد تهاجمی که مشخصه سال‌های اولیه شیل بود، جای خود را به عملیات محتاطانه‌تر داده است. این تغییر با وجود قیمت‌های نفت که هنوز در سطح تاریخی بالایی هستند، رخ داده، اما دیگر بازده‌های کلانی که یک دهه پیش شرکت‌ها را جسور کرده بود، به همراه ندارد.

افزایش هزینه‌ها و ابهام در قیمت‌ها
سه موضوع اصلی در پاسخ‌های این نظرسنجی برجسته است. نخست، افزایش هزینه‌ها. تورم به صنعت نفت هم رحم نکرده و بسیاری از شرکت‌ها گزارش داده‌اند که قیمت ورودی‌ها مانند نیروی کار، لوله‌های فولادی و سایر تجهیزات کلیدی همچنان بالاست. یکی از مدیران به صراحت گفت: «با قیمت‌های فعلی نفت می‌توانیم سود کنیم، اما با افزایش هزینه‌ها و دخالت‌های سیاسی، ترجیح می‌دهیم سود سهام بدهیم تا ریسک‌های بزرگ کنیم.» قیمت سربه‌سر پروژه‌ها بالاتر رفته و تعداد پروژه‌های سودآور کاهش یافته است.

دوم، ابهام در قیمت‌ها. قیمت نفت در محدوده ۷۰ تا ۸۰ دلار چندان پایین نیست، اما تولیدکنندگان محتاط هستند. رشد ضعیف تقاضا در چین و بی‌ثباتی ژئوپلیتیکی، برنامه‌ریزی را دشوار کرده است. یکی از پاسخ‌دهندگان گفت: «قیمت‌ها بد نیستند، اما نوسانات توانایی ما برای برنامه‌ریزی را مختل کرده. ترجیح می‌دهیم منظم عمل کنیم تا دنبال تولید بیشتر باشیم.»

انضباط مالی و کمبود نیروی کار
سومین و شاید قوی‌ترین عامل، انضباط مالی است. در اوایل رونق شیل، «رشد به هر قیمت» ذهنیت غالب بود، اما آن روزها گذشته است. سهام‌داران حالا خواستار بازده هستند و شرکت‌های عمومی تحت فشارند تا به جای حفاری‌های گسترده، بازخرید سهام و پرداخت سود سهام را در اولویت قرار دهند. این تغییر فرهنگی در پاسخ‌های محتاطانه نظرسنجی کاملاً مشهود است.

کمبود نیروی کار نیز همچنان چالشی جدی است. حتی با کاهش فعالیت‌ها، مدیران می‌گویند یافتن و حفظ کارگران ماهر دشوار است. افزایش دستمزدها فشار می‌آورد و شرکت‌های خدماتی نفتی نه‌تنها با یکدیگر، بلکه با صنایعی که کار پایدارتری ارائه می‌دهند، رقابت می‌کنند. در عین حال، عدم اطمینان نظارتی نیز سایه افکنده است. از تأخیر در صدور مجوزهای فدرال تا قوانین مرتبط با تغییرات اقلیمی، بسیاری از شرکت‌ها فضای سیاست‌گذاری را در بهترین حالت غیرقابل‌پیش‌بینی و در بدترین حالت خصمانه می‌دانند.

خوش‌بینی شرکت‌های کوچک
نظرسنجی همچنین شکافی بین شرکت‌ها بر اساس اندازه را نشان می‌دهد. شرکت‌های مستقل کوچک‌تر نسبتاً خوش‌بین هستند و به چابکی و توانایی خود برای استفاده از فرصت‌های محلی اشاره می‌کنند. در مقابل، شرکت‌های بزرگ‌تر محافظه‌کارتر شده‌اند و بر تقویت ترازنامه و انعطاف‌پذیری عملیاتی تمرکز دارند تا برنامه‌های حفاری تهاجمی.

برای سرمایه‌گذاران، این گزارش پیامدهای مهمی دارد. کاهش حفاری امروز ممکن است به معنای عرضه محدودتر در آینده باشد که می‌تواند از قیمت‌های نفت حمایت کند و جریان‌های نقدی را تثبیت نماید. این امر تولیدکنندگان منضبط را جذاب می‌کند، حتی اگر رشد تولید کاهش یابد. در بسیاری از جنبه‌ها، صنعت نفت آمریکا در حال بالغ شدن است—کمتر به دنبال گسترش بی‌محابا و بیشتر متمرکز بر کارایی، بازده سرمایه و تاب‌آوری.

تغییر در دیدگاه‌ها
ارزش نظرسنجی فدرال رزرو دالاس نه‌تنها در داده‌های آن، بلکه در احساساتی است که ثبت می‌کند. و این احساسات به‌وضوح در حال تغییر است. انقلاب شیل از نفس نیفتاده، اما وارد مرحله جدیدی شده است. رشد سخت‌تر شده، هزینه‌ها بالاتر رفته و منابع آسان‌تر عمدتاً بهره‌برداری شده‌اند. آنچه باقی مانده، صنعتی است که با واقعیت جایگاه خود به‌عنوان تأمین‌کننده نهایی جهان و در عین حال هدف انتقادات در گذار جهانی انرژی دست‌وپنجه نرم می‌کند.

یکی از پاسخ‌دهندگان شاید بهترین خلاصه را ارائه کرده باشد: «ما هنوز حفاری را متوقف نکرده‌ایم، اما تب و تاب تمام شده. حالا هدف رشد هوشمند و پایدار است، نه رونق و رکود.»

صنعت نفت آمریکا همچنان جایگاه قدرتمندی در بازارهای جهانی دارد. اما داستان شیل امروز دیگر درباره سرعت رشد تولید نیست، بلکه درباره این است که تولیدکنندگان تا چه حد می‌توانند در دنیایی با کمبود سرمایه، نیروی کار و اطمینان سیاسی سازگار شوند.