در گفت‌وگو با یک کارشناس پتروشیمی بررسی شد:
بن‌بست در صنعت متانول؛ از طرح‌های پرهزینه MTO/MTP تا ضرورت خصوصی‌سازی واقعی
به گزارش «انرژی پرس»، با ادامه چالش‌های صنعت متانول در ایران، از افت قیمت‌ها تا محدودیت‌های فناوری و تحریم، بحث درباره بهترین مسیر تکمیل زنجیره ارزش این بخش داغ‌تر شده است. برخی فعالان همچنان بر توسعه طرح‌های MTO (تبدیل متانول به الفین) و MTP (تبدیل متانول به پروپیلن) تأکید دارند، اما امیرحسین پهلوان، کارشناس پتروشیمی در گفت‌وگو اختصاصی با این رسانه، این مسیر را پرهزینه و کم‌بازده می‌داند و یادآور می‌شود که «سال‌هاست به ایران لایسنس این فناوری‌ها داده نمی‌شود و حتی در صورت اجرا، بازار جهانی آن دیگر جذابیت گذشته را ندارد».
به گفته او، در شرایط فعلی سه مسیر کلی پیش روی متانولی‌ها وجود دارد:
فروش یا واگذاری واحدها: در مواردی که پروژه یا واحد صنعتی دیگر پاسخگو نیست، فروش آن به کشورهایی مانند برخی کشورهای آفریقایی می‌تواند گزینه‌ای منطقی باشد، همان‌طور که در گذشته برخی واحدهای پتروشیمی ایران با تجهیزات دست دوم وارد کشور شده‌اند.
ادامه فعالیت در تولید متانول خام: هرچند فروش متانول با قیمت پایین (به‌عنوان نمونه ۲۷۰ دلار در مقابل بهای تمام‌شده ۹۰ دلاری) سودآوری محدودی دارد، اما ممکن است در کوتاه‌مدت برای برخی شرکت‌ها راه‌حل بقا باشد.
سرمایه‌گذاری در پایین‌دست متانول: از جمله تبدیل متانول به بنزین یا سایر محصولات پایین‌دستی که بازار و توجیه اقتصادی بهتری داشته باشند.
پهلوان معتقد است بزرگ‌ترین مانع توسعه این مسیرها، کمبود سرمایه و فقدان آینده‌نگری در صنعت است: «ما در کشور حدود ۵ تا ۶ میلیارد دلار سرمایه در گردش نداریم. در گذشته وقتی سرمایه بود، به‌جای سرمایه‌گذاری در پایین‌دست، سود ۹۰ درصدی شرکت‌ها بین سهامداران تقسیم می‌شد و برای آینده برنامه‌ای وجود نداشت. این فقدان آینده‌نگری یکی از بزرگ‌ترین موانع ماست. ما فاقد برنامه‌ریزی جدی و مدون برای تعیین اهداف و مسیر خود در آینده هستیم.
او تأکید می‌کند که نقش رگولاتوری NPC باید احیا شود تا سیاست‌گذاری کلان و حمایت هدفمند از بخش خصوصی صورت گیرد: «دولت امروز دیگر توان سرمایه‌گذاری مستقیم ندارد. وظیفه‌اش این است که سیاست‌گذاری کند و شرایط امن و باثباتی برای سرمایه‌گذاری ایجاد کند. بخش خصوصی واقعی اگر احساس امنیت کند، خودش سرمایه را وارد می‌کند.»
با این حال، پهلوان خصوصی‌سازی فعلی صنعت پتروشیمی را ناکارآمد می‌داند و آن را «شبه‌خصوصی‌سازی» توصیف می‌کند: «وقتی مدیرعامل شرکت‌ها با تصمیم وزیران منصوب می‌شوند، این شرکت خصوصی نیست. خصوصی واقعی یعنی سرمایه‌گذاری مستقیم اشخاص یا گروه‌های مستقل، نه انتقال مالکیت به نهادهای عمومی.»
به باور او، تنها با خصوصی‌سازی واقعی، اصلاح سیاست‌گذاری و ایجاد مشوق‌های سرمایه‌گذاری می‌توان مسیر تکمیل زنجیره ارزش متانول را به شکلی پایدار و سودآور پیش برد. در غیر این صورت، صنعت پتروشیمی همچنان با واحدهای نیمه‌فعال، پروژه‌های ناقص و بازارهای محدود دست به گریبان خواهد بود.
برچسب ها :پایین دست ، پتروشیمی ، خصوصی سازی ، صنعت پتروشیمی ، صنعت متانول ، متانول
- نظرات ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط مدیران سایت منتشر خواهد شد.
- نظراتی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد.
- نظراتی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط با خبر باشد منتشر نخواهد شد.
ارسال نظر شما
مجموع نظرات : 0 در انتظار بررسی : 0 انتشار یافته : ۰