اگر تنگه هرمز بسته شود، اولین قربانی کیست؟
به گزارش «انرژی پرس»، اظهارات امروز یعقوب رضازاده، عضو کمیسیون امنیت ملی مجلس، مبنی بر اینکه «اگر دشمنان اجازه فروش نفت ایران را ندهند، ما نیز اجازه عبور از تنگه هرمز را نخواهیم داد»، بار دیگر موجی از انتقادها را برانگیخته است. در حالی که چنین سخنانی شاید برای مخاطب عام جذاب به نظر برسند، در واقع از بی‌توجهی عمیق به واقعیت‌های اقتصادی و ژئوپلیتیکی ایران حکایت دارند.
برخی نمایندگان مجلس، بدون تحلیل کارشناسی و صرفا از سر سیاست‌زدگی، با لحن‌هایی شبیه روزنامه کیهان سخن می‌گویند؛ گویی وظیفه‌شان دامن زدن به التهاب است نه کاهش آن. آیا صحن علنی مجلس، جای بیان چنین تهدیدهایی است که نه تنها کمکی به فروش نفت نمی‌کند، بلکه اضطراب را در دل مردم و فعالان اقتصادی بیشتر می‌سازد؟
این پرسش اساسی مطرح است اگر تنگه هرمز واقعا بسته شود، چه کسی بیش از همه آسیب می‌بیند؟ پاسخ روشن است، خود ایران. حتی اگر صادرات نفت کشور در بدترین حالت به ۲۵۰ هزار بشکه در روز برسد، باز هم راهی جز عبور از همین تنگه ندارد. ایران هنوز هیچ خط لوله‌ای برای انتقال نفت به چابهار یا دیگر بنادر سواحل دریای عمان احداث نکرده و وابستگی‌اش به هرمز تقریبا مطلق است.
در همین حال، کشورهای منطقه به خوبی دریافته‌اند که تنگه هرمز می‌تواند پاشنه آشیل آن‌ها باشد و سال‌هاست برای روز مبادا برنامه‌ریزی می‌کنند. عربستان سعودی با راه‌اندازی خط لوله پترولاین (Petroline)، نفت شرق خود را به بندر ینبع در دریای سرخ منتقل می‌کند؛ ظرفیت این مسیر حدود ۷ میلیون بشکه در روز است.
امارات از طریق خط حبشان–فجیره به دریای عمان متصل شده و بخشی از صادراتش را از ریسک‌های امنیتی هرمز جدا کرده است.
عراق نیز با خط کرکوک–جیحان نفت شمال خود را به بندر جیحان در مدیترانه می‌رساند، هرچند این مسیر بارها به‌دلیل تنش‌های سیاسی متوقف شده است.
تنگه هرمز روزانه بیش از ۲۰ میلیون بشکه نفت را عبور می‌دهد؛ معادل یک پنجم صادرات جهانی انرژی. حدود ۹۰ درصد صادرات نفت خام و LNG کشورهای خلیج فارس از این مسیر انجام می‌شود. اختلال در این آبراه حیاتی می‌تواند بازار جهانی نفت را در چند ساعت به آستانه بحران برساند و قیمت‌ها را به سطحی غیرقابل پیش‌بینی جهش دهد.
با وجود مسیرهایی مانند پترولاین، فجیره و جیحان، هنوز هیچ جایگزین کاملی برای تنگه هرمز وجود ندارد. با این حال، تهدیدهای تکراری برخی سیاستمداران ایرانی برای «بستن تنگه»، نه‌تنها بازدارنده نیست، بلکه انگیزه کشورهای منطقه را برای تسریع در ساخت مسیرهای جایگزین تقویت می‌کند و در نهایت، اثر همین تهدید نیز از بین می‌رود.
تنگه هرمز همچنان شاهرگ حیاتی انرژی جهان است؛ اما پیش از هر چیز، شاهرگ حیاتی اقتصاد خود ماست. تهدید به بریدن آن، چیزی جز بریدن دست خویش نیست.
برچسب ها :تنگه هرمز ، صادرات نفت ، مجلس ، نفت
- نظرات ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط مدیران سایت منتشر خواهد شد.
- نظراتی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد.
- نظراتی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط با خبر باشد منتشر نخواهد شد.
ارسال نظر شما
مجموع نظرات : 2 در انتظار بررسی : 2 انتشار یافته : ۰