ال‌پی‌جی نصف قیمت بنزین؛ سوخت پاکی که قربانی صادرات ارزان می‌شود +فیلم

به گزارش اختصاصی «انرژی پرس»، در حالی که ایران هر روز با ناترازی بنزین، آلودگی هوا و فشار بودجه‌ای ناشی از واردات این سوخت روبه‌رو است، بخش عظیمی از تولید ال‌پی‌جی کشور (سوختی ارزان‌تر، پاک‌تر و ایمن‌تر از بنزین) با کمترین استفاده داخلی، با کمترین قیمت صادر می‌شود.

فاتح برایی، عضو هیت مدیره انجمن مدیران صنایع ایران و عضو هیات مدیره انجمن گاز مایع (LNG)، این روند را «بدترین کاری که یک سیاست‌گذار می‌تواند انجام دهد» می‌داند و معتقد است بی‌توجهی دولت به این موضوع، مصداق آشکار اتلاف سرمایه ملی است.

۱.۵ میلیارد دلار صرفه جویی ارزی

او گفت: ال‌پی‌جی در بهترین وضعیت صادراتی خودش است؛ سالانه بیش از ۱۶ میلیون تن تولید می‌کنیم و حدود ۱۳ میلیون تن را صادر می‌کنیم. اما این کار، با وجود ظاهر درآمدزایی‌اش، بدترین تصمیم ممکن است. چرا؟ چون همین ال‌پی‌جی می‌تواند به جای بخشی از مصرف بنزین در کشور استفاده شود. قیمت صادراتی هر لیتر ال‌پی‌جی کمتر از ۲۵ سنت است، اما بنزین وارداتی برای ما حدود ۷۰ سنت تمام می‌شود؛ یعنی در هر لیتر، نزدیک ۴۵ سنت ضرر می‌دهیم.

برایی افزود: اگر از این ۱۳ میلیون تن صادراتی، فقط دو میلیون تن را به مصرف داخلی خودروها اختصاص دهیم، روزانه حدود ۸ میلیون لیتر بنزین جایگزین می‌شود. ۸ میلیون لیتر در روز، ضربدر تفاوت ۴۵ سنتی قیمت، و ضربدر ۳۶۵ روز سال، یعنی حدود یک‌ونیم میلیارد دلار صرفه‌جویی ارزی. این عدد کوچک نیست و می‌تواند تاثیر جدی روی بودجه کشور بگذارد.

عضو هیت مدیره انجمن مدیران صنایع ایران در اسخ به این سوال که آیا زیرساخت چنین تغییری فراهم است، پاسخ داد: برای آن دو میلیون تن، زیرساخت همین الان موجود است؛ از ناوگان حمل گاز مایع از پالایشگاه تا تاسیسات، شبکه توزیع، و خودروهایی که قابلیت مصرف دارند. این رقم در برابر ۱۲۵ میلیون لیتر مصرف روزانه بنزین، ناچیز است، اما اثر اقتصادی بزرگی دارد. حتی نیازی به بودجه یا کمک دولت نیست؛ بخش خصوصی می‌تواند همه کار را انجام دهد، به شرطی که یک رگولاتوری منظم و شفاف وجود داشته باشد تا روزانه حداقل همین ۸ میلیون لیتر جایگزین بنزین شود.

به گفته او، ظرفیت استفاده حتی فراتر از این است: اگر دولت بخواهد، می‌تواند سه یا چهار میلیون تن از ال‌پی‌جی را به این مصرف اختصاص دهد. در دنیا نمونه‌های موفق فراوان است؛ ترکیه سالانه ۳.۳ میلیون تن و روسیه بیش از ۳ میلیون تن ال‌پی‌جی را در خودروها مصرف می‌کنند. مجموع مصرف جهانی خودروها از این سوخت حدود ۳۰ میلیون تن در سال است. قیمت آن برای مصرف‌کننده تقریبا نصف بنزین تمام می‌شود، سبد سوخت را متنوع می‌کند، امنیت انرژی را بالا می‌برد و آلودگی هوا را کاهش می‌دهد.

ال‌پی‌جی از بنزین، ایمن‌تر است

برایی با اشاره به موضوع خطرات ایمنی استفاده از ال پی جی که از سوی برخی مسوولان مطرح می‌شود، عنوان کرد: این‌ها بهانه است. خطرات ال‌پی‌جی از بنزین بیشتر نیست، بلکه کمتر است، البته به شرط رعایت استانداردها. زندگی پر از ریسک است و همه سوخت‌ها خطر دارند؛ بنزین، سی‌ان‌جی و حتی الکتریسیته هم خطر خودش را دارد! وقتی ۴۱ کشور جهان، از آمریکا و روسیه گرفته تا ژاپن و اتحادیه اروپا، سال‌هاست از این سوخت استفاده می‌کنند، یعنی راه‌حل‌های ایمنی مشخص است. اگر ما استفاده نمی‌کنیم، به خاطر کمبود عقل یا دانش آن‌ها نیست.

برایی تاکید کرد که مشکل اصلی کمبود جایگاه‌های استاندارد سوخت‌گیری است: جز سه‌ چهار جایگاه فعال، چیزی نداریم. اما اگر دولت مجوز بدهد، بخش خصوصی می‌تواند ظرف پنج تا شش ماه، حدود ۴۰۰ جایگاه را در کشور تجهیز کند.

او درباره امکان فنی استفاده از ال‌پی‌جی در خودروها توضیح داد: در همه خودروهایی که با سوخت کار می‌کنند، قابل استفاده است. البته از نظر اقتصادی، برای پرمصرف‌ها مثل تاکسی‌ها و وانت‌ها و خودروهایی که ماهانه بالای ۳۰ لیتر بنزین مصرف دارند، صرفه بیشتری دارد. انگیزه اصلی، همان نصف بودن قیمت نسبت به بنزین است. الان در کشور ۳۷۱ کارگاه مجاز تحت نظارت اتحادیه سوخت‌های جایگزین و با مجوز وزارت صمت فعال‌اند که می‌توانند خودروهای موجود را با نصب مخزن و کیت، به ال‌پی‌جی‌سوز تبدیل کنند و گواهی ایمنی بدهند.

آمار مصرف داخلی نیز گویای ظرفیت بلااستفاده است: حدود ۹۰۰ هزار تن، یعنی کمتر از یک میلیون تن، در بخش خانگی، صنوف و صنایع مصرف می‌شود و بیش از یک میلیون تن به‌عنوان خوراک واحدهای پتروشیمی و پالایشگاه‌ها می‌رود که کار درستی است. اما باقی، یعنی بیش از ۱۳ میلیون تن، صادر می‌شود. قیمت صادراتی هم حدود ۲۵ سنت به ازای هر لیتر است، یا به زبان وزنی، بین ۵۳۰ تا ۵۴۰ دلار برای هر تن.

او در پایان با لحنی انتقادی گفت: نمی‌دانم همین ۲۵ سنتی که می‌فروشیم، با وضع تحریم‌ها و مشکلات انتقال پول، چقدرش واقعا به کشور برمی‌گردد. من حاضرم در هر رسانه و هر مکان، با هر مقام دولتی که مخالف است، مناظره کنم تا ثابت شود این کار باید انجام شود. اما اینکه چرا نمی‌کنند، مثل خیلی از کارهای خوب دیگر است که در این کشور انجام نمی‌دهند؛ دلیلش را باید از خودشان بپرسید.