آینده سرمایه گذاری هیدروژن سبز در جهان

به گزارش انرژی پرس، قطعیت نداشتن سیاست‌ها، تورم هزینه‌ها و دشواری تامین توافقنامه‌های رقابتی موانع رایجی است که سبب تاخیر در اجرای پروژه‌های هیدروژن کم‌کربن و تجدیدپذیر شده است.

طبق داده‌های موسسه پلاتس، اقلیت کوچکی حدود ۷درصد از پروژه‌های اعلام‌شده جهانی هیدروژن پاک به مرحله تصمیم نهایی سرمایه‌گذاری رسیده است. به گفته تحلیلگران این موسسه، هزینه‌های الکترولیز از سال ۲۰۲۱ تاکنون بین ۲۰ تا ۴۵درصد افزایش یافته است، در حالی که انتظار می‌رفت این هزینه‌ها به واسطه توسعه فناوری‌ها تا سال ۲۰۳۰ بین ۱۵ تا ۳۰درصد کاهش یابد.براساس اعلام آژانس بین‌المللی انرژی بیشتر سرمایه‌گذاری‌ها در سال جاری از سوی مصرف‌کنندگان فعلی هیدروژن در بخش‌های پالایش و مواد شیمیایی و نه صنایع جدید با ریسک بالاتر برای هیدروژن مانند حمل‌ونقل انجام می‌شود.

چین با ۴۰درصد از سرمایه‌گذاری جهانی الکترولیز بیشترین سهم را به خود اختصاص داده، درحالی که سهم اروپا کمتر از یک‌سوم و سهم ایالات‌‌متحده حدود ۱۵درصد است. انتظار می‌رود یک کارخانه هیدروژن سبز با ظرفیت سالانه ۳۲‌هزار تن در سال ۲۰۲۴ برای تولید آمونیاک در چین آغاز به کار کند. علاوه‌بر این، بیش از ۲۰پروژه با ظرفیت کل ۹/۶گیگاوات تا سال ۲۰۲۶ به بهره‌برداری خواهند رسید.

شرکت پرتغالی گالپ انرژی در اروپا ۲۷۰‌میلیون دلار در پروژه الکترولیزکننده ۱۰۰‌مگاواتی خود با ظرفیت تولید سالانه ۱۵‌هزار تن هیدروژن سرمایه‌گذاری می‌کند. همچنین ۷‌میلیارد دلار در کارخانه ۷۰۰مگاواتی فولاد سبز در سوئد سرمایه‌گذاری انجام خواهد شد. اعطای اعتبارات مالیاتی تحت قانون کاهش تورم در ایالات متحده سرمایه‌گذاری سبز را تقویت کرده و اکنون تعدادی پروژه توسعه هیدروژن در مقیاس بزرگ در حال اجراست.

آژانس بین‌المللی انرژی در گزارش خود اشاره کرده که برای نمونه شرکت فورتسکیو «‌در حال توسعه یک کارخانه تولید هیدروژن مایع با ظرفیت سالانه ۱۱هزار تن در آریزوناست که سال ۲۰۲۶ آغاز به کار خواهد کرد. طبق داده‌های پلاتس، هزینه‌های تولید هیدروژن در ایالات متحده از طریق الکترولیز قلیایی، مبتنی بر شبکه کمترین قیمت در سطح جهان است. متوسط قیمت آن در آوریل ۲۰۲۴ در ساحل خلیج مکزیک ۲۰۶۰دلار به ازای هر کیلوگرم بود.آژانس بین‌المللی انرژی«همچنین اعلام کرده است که اگر تصمیم‌های سرمایه‌گذاری نهایی برنامه‌ریزی شده در سال جاری اتخاذ شود، سرمایه‌گذاری در بخش جذب، استفاده و ذخیره‌سازی کربن می‌تواند تا سال ۲۰۲۵ به میزان ۱۰برابر شود و به ۲۶ میلیارد دلار افزایش یابد.

طبق پروژه‌های برنامه‌ریزی‌شده، تا سال ۲۰۳۰ ظرفیت سالانه تاسیسات جذب دی‌اکسیدکربن جهان به ۴۳۰‌میلیون تن و ظرفیت ذخیره‌سازی به ۶۲۰‌میلیون تن خواهد رسید. با این حال، آژانس بین‌المللی انرژی اعلام کرده که هنوز این سؤال بدون جواب وجود دارد که آیا تمام پروژه‌های برنامه‌ریزی شده تا سال ۲۰۳۰ محقق می‌شوند یا خیر؟

شرکت‌های نفت و گاز پیشرو توسعه پروژه‌های جذب، استفاده و ذخیره‌سازی کربن(CCUS)در جهان هستند.

شرکت ملی نفت ابوظبی در سپتامبر ۲۰۲۳ یک پروژه با ظرفیت جذب سالانه یک‌میلیون و ۵۰۰هزار تن را در مرحله تصمیم‌گیری نهایی سرمایه‌گذاری قرار داده است. «آژانس بین‌المللی انرژی» همچنین در گزارش خود با اشاره به پیشرفت‌ها در بسیاری از پروژه‌های فناوری جذب مستقیم کربن از هوا اعلام کرده است که سرمایه‌گذاری سالانه در این فناوری بیش از دوبرابر شده و در سال ۲۰۲۴ به ۶۶۰میلیون دلار خواهد رسید.

خبر دیگر اینکه بزرگ‌ترین کارخانه جذب مستقیم کربن از هوا در جهان، تاسیسات «ماموت» در شرکت «کلایم ورکس» طی ماه می در ایسلند با ظرفیت جذب سالانه ۳۶هزار تن وارد عملیات بهره‌برداری شد. همچنین پروژه «استراتوس» با ظرفیت سالانه ۵۰۰هزار تن در تگزاس، با هزینه یک میلیارد و ۳۰۰هزار دلار، طبق برنامه در اواسط سال ۲۰۲۵ عملیات خود را آغاز خواهد کرد.یک شرکت سوئیسی فناوری تازه‌ای را برای جذب مستقیم کربن از هوا توسعه داده است که با نصف هزینه، می‌تواند دوبرابر بیشتر کربن جذب و ذخیره کند. با استفاده از فناوری جدید هزینه‌های کل فرآیند حذف مستقیم کربن از هوا به ۴۰۰ تا ۶۰۰دلار در هر تن تا سال ۲۰۳۰ کاهش خواهد یافت.

این فناوری نسل سوم به صورت تجاری در تاسیسات مجموعه پروژه «سایپرس» در لوئیزیانا، ایالات‌متحده، استفاده خواهد شد و ساخت آن قرار است در سال ۲۰۲۶ آغاز شود.

فناوری‌های جذب مستقیم، دی‌اکسیدکربن را به‌طور مستقیم از جو استخراج می‌کنند. دی‌اکسیدکربن جذب‌شده را می‌توان به‌طور دائم در سازندهای عمیق زمین‌شناسی ذخیره کرد و در نتیجه به حذف دی‌اکسیدکربن دست یافت. این فناوری که هنوز در مرحله ابتدایی است، حوزه رشد کلیدی بر‌ای بازار حذف کربن خواهد بود؛ زیرا این پروژه‌ها می‌توانند میلیون‌ها اعتبار کربن با کیفیت و قیمت بالا ایجاد کنند.

شرکت «کلایم ورکس» اعلام کرد این فناوری در طول پنج‌سال گذشته توسعه یافته و تایید شده است و برای نخستین‌بار در مقیاس صنعتی در ژوئن ۲۰۲۴ در مرکز آزمایشی جذب مستقیم از هوای این شرکت در بازل سوییس پیاده‌سازی می‌شود.

این شرکت همچنین اعلام کرد، نسل سوم فناور‌ی جذب مستقیم از هوا مبتنی بر مواد جاذب ساختاری نو است که در مکعب‌های مدولار قرار گرفته و این روش ظرفیت جذب دی‌اکسیدکربن را دوبرابر می‌کند، مصرف انرژی را به نصف کاهش، طول عمر مواد را افزایش و هزینه‌ها را تا ۵۰درصد کاهش می‌دهد.

این فناوری با هدف دستیابی به هزینه‌های ۲۵۰ تا ۳۵۰ دلار در هر تن دی‌اکسیدکربن جذب شده و هزینه‌های کل فرآیند حذف خالص دی‌اکسیدکربن بین ۴۰۰ تا ۶۰۰ دلار به ازای هر تن تا سال ۲۰۳۰ است که از کاهش هزینه کل جذب مستقیم کربن از هوا تا ۵۰درصد حکایت دارد.تقریبا ۳۰کارخانه جذب مستقیم کربن از هوا در جهان راه‌اندازی شده‌اند ، اما بیشتر این تاسیسات در مراحل اولیه توسعه تجاری قرار دارند. بسیاری از منتقدان می‌گویند این فناوری هنوز به ارائه در مقیاس نیمه‌صنعتی نیاز دارد و بسیار گران است اما طرفداران آن ماندگاری‌، انعطاف‌پذیری مکانی و سهولت نظارت را ویژگی‌های جذاب آن می‌دانند.

موسسه «پلاتس» قیمت اعتبار کربن تولیدشده از رقابتی‌ترین اعتبار کربن مبتنی بر فناوری را ارزیابی می‌کند که فناوری جذب مستقیم کربن از هوا، گران‌ترین آنهاست.

این موسسه قیمت اعتبارات ایجادشده توسط پروژه‌های جذب کربن مبتنی بر فناوری تجارت در بازار داوطلبانه کربن برای سال ۲۰۲۴ را ۱۲۰دلار برای هر تن معادل دی‌اکسیدکربن در ۴ ژوئن ۲۰۲۴ ارزیابی کرد، اما داده‌های «پلاتس» نشان می‌دهد اعتبار کربن پروژه‌های جذب مستقیم کربن از هوا بسیار بالا بوده و در محدوده ۳۰۰ تا ۲۰۰۰ دلار در هر تن معادل دی‌اکسیدکربن، بسته به فناوری و مقیاس تولید، تخمین زده می‌شود.

منبع: جهان صنعت