نفت برای روز مبادا؛ نگاهی به ذخایر استراتژیک نفت جهان +فیلم

به گزارش «انرژی پرس»، در جهان سیاست و انرژی، همیشه نفت نقشی فراتر از یک کالای اقتصادی ایفا کرده؛ گاهی ابزار فشار بوده، گاهی سپر دفاعی و گاهی سوخت پیروزی در جنگ‌ها.

اما آنچه کمتر به چشم می‌آید، پشت‌صحنه‌ای آرام اما تعیین‌کننده است: ذخایر استراتژیک نفت، همان زرادخانه‌های خاموشی که کشورها برای روز مبادا کنار گذاشته‌اند.

ذخایر استراتژیک نفت، برخلاف ذخایر زیرزمینی که در طبیعت وجود دارند، ذخایر فیزیکی و آماده مصرف هستند که دولت‌ها در مخازن عظیم ذخیره می‌کنند تا در مواقع بحران، تحریم، جنگ یا اختلال در عرضه جهانی، بازار خود را سر پا نگه دارند. این ذخایر، معیار سنجش تاب‌آوری انرژی کشورها در برابر تکانه‌های ژئوپلیتیکی محسوب می‌شوند.

کشورهای دارای بزرگ‌ترین ذخایر استراتژیک نفت

در صدر فهرست دارندگان این ذخایر، ایالات متحده آمریکا قرار دارد؛ با بیش از ۴۰۰ میلیون بشکه ذخیره فعال و ظرفیتی تا ۷۱۴ میلیون بشکه، این کشور بزرگ‌ترین زرادخانه نفتی جهان را در اختیار دارد.

پس از آن، ژاپن با بیش از ۶۷۰ میلیون بشکه ذخیره، از نظر توان مصرف اضطراری پیشتاز است.

چین نیز با حدود ۲۹۰ تا ۴۰۰ میلیون بشکه ذخیره تخمینی، علیرغم انتشار محدود اطلاعات رسمی، جایگاه سوم را دارد و طی سال‌های اخیر بر توسعه فازهای جدید ذخیره‌سازی تمرکز کرده است.

کشورهای کره جنوبی، هند، آلمان، فرانسه، ایتالیا، بریتانیا و هلند نیز هر یک بین ۱۸ تا ۹۶ میلیون بشکه ذخایر استراتژیک دارند.

نقش حیاتی ذخایر استراتژیک نفت

جالب آنکه تمام اعضای آژانس بین‌المللی انرژی ملزم‌اند ذخایری معادل حداقل ۹۰ روز واردات نفت خام نگهداری کنند. این الزام نه‌فقط جنبه اقتصادی، بلکه بعدی امنیتی و راهبردی دارد: آمادگی برای مقاومت در برابر تحریم، شوک قیمتی، یا حتی جنگ.

با پیچیده‌تر شدن معادلات انرژی و وابستگی به واردات نفت، نقش این ذخایر روزبه‌روز حیاتی‌تر می‌شود. آن‌ها مانند بیمه‌نامه‌ای خاموش عمل می‌کنند؛ بی‌صدا، اما تعیین‌کننده. و شاید در بحران بعدی، همین بشکه‌های ذخیره‌شده باشند که از سقوط یک اقتصاد جلوگیری کنند.