دستاوردسازی دولت سیزدهم با پالایشگاه فراسرزمینی

به گزارش انرژی پرس، این دروغ بیش از همه درباره پالایشگاه ال پالیتو شنیده شده است؛ یک واحد پالایشی ۱۱۰ هزار بشکه‌ای که گفته می‌شود ایران روزانه ۱۰۰ هزار بشکه میعانات گازی به آن ارسال می‌کند. رسانه‌های همسو با دولت تا می‌توانند به این دروغ دامن می‌زنند که ایران سهامدار این پالایشگاه شده درحالی‌که شرکت مهندسی و ساختمان نفت ایران وظیفه تأمین قطعات موردنیاز این واحد پالایشی و اورهال آن را بر عهده داشته و خبری از سهامداری نیست.

این در حالی است که «فرهاد احمدی»، مدیرعامل شرکت مهندسی و ساختمان نفت ایران دراین‌باره گفته بود: این قرارداد باهدف تعمیرات اساسی، راه‌اندازی و تکمیل ظرفیت عملیاتی یک واحد پالایشگاهی امضاء شده است. او اضافه کرده بود: منابع مالی این پروژه توسط شرکت نیکو تأمین خواهد شد که قرارداد مالی آن نیز فی‌مابین شرکت نیکو و شرکت ونزوئلایی امضا شده است.

اما نکته مهم‌تر اینجاست که روابط فنی میان ایران و ونزوئلا در دولت گذشته آغاز شد و در همان دوره، گروه‌های مختلف فنی با سفر به کاراکاس بخشی از ظرفیت‌های پالایشی این کشور را احیا کردند اما اصولاً به دلیل محرمانه بودن پروژه، جزئیاتی دراین‌باره منتشر نشد؛ درست برخلاف دولت فعلی که برخلاف منافع ملی تا می‌تواند کارهای نکرده خود را هم در بوق و کرنا می‌کند.

جواد اوجی وزیر نفت هم چندی پیش این دروغ را تکرار کرد و تعمیرات پالایشگاه ال پالیتو و فروش ۱۰۰ هزار بشکه نفت به ونزوئلا را «پالایشگاه سرزمینی» عنوان کرد که در نوع خود جالب بود. توضیحات شرکت ملی مهندسی و ساختمان ایران اما به‌خوبی نشان می‌دهد خبری از پالایشگاه فراسرزمینی نیست چراکه مهم‌ترین مشخصه چنین پالایشگاه‌هایی، مالکیت آن و یا سهامدار بودن آن است که طبیعتاً چنین موضوعی دراین‌باره صدق نمی‌کند.

بااین‌وجود مشخص نیست چرا وزارت نفت، کاری را که در دولت قبل آغاز شده بود و در این دولت ادامه دارد را به‌عنوان یک معجزه عنوان می‌کند و به‌دروغ، نام آن را پالایشگاه فراسرزمینی می‌گذارد.

اگر ارائه خدمات فنی و فروش ۱۰۰ هزار بشکه نفت، پالایشگاه فراسرزمینی است پس عربستان با انبوهی از سهامداری خود در پالایشگاه‌های شرق آسیا باید فعالیت‌های خود را چه بنامد!

منبع: میز نفت