غول‌های نفتی پیشرو در پروژه‌های انرژی تجدیدپذیر تا ۲۰۲۵ +اینفوگرافیک

به گزارش انرژی پرس، در آستانه‌ گذار جهانی به اقتصاد کم‌کربن، غول‌های نفت و گاز با شتابی روزافزون در حال ورود به عرصه انرژی‌های پاک هستند.

آنچه تا چند سال پیش صرفا یک حرکت تبلیغاتی یا واکنشی به فشار افکار عمومی تلقی می‌شد، حالا به بخشی از استراتژی‌های رسمی و بلندمدت شرکت‌های بزرگ تبدیل شده است.

فشار قوانین اقلیمی، مطالبه‌گری سرمایه‌گذاران و جذابیت اقتصادی بازار انرژی‌های نو، سه محرک اصلی این تغییر مسیر است؛ محرک‌هایی که چشم‌انداز آینده انرژی را به‌طور اساسی دگرگون کرده‌اند.

در سطح بین‌المللی، سیاست‌های خنثی‌سازی کربن (Net-Zero) به سرعت در حال تبدیل شدن به قوانین الزام‌آور هستند و دولت‌ها نیز بی‌سابقه‌ترین محدودیت‌ها را بر صنایع آلاینده اعمال کرده‌اند.

صندوق‌های سرمایه‌گذاری، بانک‌ها و نهادهای مالی بزرگ نیز شرط ادامه تامین مالی را پایبندی به کاهش انتشار کربن قرار داده‌اند. همین تغییر نگرش، شرکت‌های نفتی را به سوی طرح‌های هیدروژنی، تولید برق پاک، سوخت زیستی و فناوری‌های جذب و ذخیره کربن سوق داده است؛ حوزه‌هایی که علاوه بر ایجاد درآمدهای تازه، ریسک بلندمدت وابستگی به نفت و گاز را کاهش می‌دهند.

پیشگامان جهان در انرژی‌های تجدیدپذیر

در میان پیشگامان این حرکت، نام چند شرکت بیش از بقیه به چشم می‌خورد.

شرکت TotalEnergies (توتال انرژی) با هدف‌گذاری جاه‌طلبانه برای دستیابی به ۱۰۰ گیگاوات ظرفیت انرژی تجدیدپذیر تا سال ۲۰۳۰، یکی از جدی‌ترین بازیگران عرصه انرژی پاک شناخته می‌شود.

شرکت Shell (شل) نیز اعلام کرده بین ۴۰ تا ۵۰ درصد سرمایه‌گذاری‌های خود را به حوزه‌های کم‌کربن از جمله هیدروژن و سوخت‌های زیستی اختصاص می‌دهد.

در رتبه سوم شرکت ExxonMobil (آکسون موبایل)، که دیرتر از رقبا وارد این مسیر شد، بیش از ۳۰ میلیارد دلار برای پروژه‌های کم‌کربن تا سال ۲۰۳۰ کنار گذاشته است.

همچنین شرکت Chevron (شورون) نیز در توسعه هیدروژن خورشیدی و فناوری‌های جذب کربن مشارکت فعالی دارد.

از سوی دیگر، BP (بی پی)و Equinor (اکونیوز) با وجود کاهش نسبی بودجه تجدیدپذیر در سال‌های اخیر، همچنان برنامه‌های مشترکی برای ورود به بازار انرژی‌های پایدار دنبال می‌کنند.

از فرصت‌ها تا چالش‌ها

با این حال، پشت صحنه این تحولات، تناقض‌ها و هشدارهایی نیز دیده می‌شود. بسیاری از این غول‌ها هنوز کمتر از ۱۵ درصد سرمایه‌گذاری خود را به انرژی پاک اختصاص می‌دهند. برخی نیز تحت تاثیر قیمت جهانی نفت، به تمرکز بر پروژه‌های سنتی بازگشته‌اند. عدم قطعیت در سیاست‌های انرژی، تردید در سودآوری بلندمدت تجدیدپذیرها و ریسک‌های مالی پروژه‌های نوآورانه، مسیر گذار را پیچیده کرده است.

با وجود این چالش‌ها، یک نکته روشن است: تا سال ۲۰۲۵، دنیای نفت و گاز وارد مرحله‌ای از تحول ساختاری شده که دیگر قابل بازگشت نیست.

آینده شرکت‌هایی خواهد بود که بتوانند میان سودآوری لحظه‌ای و الزامات بلندمدت اقلیمی تعادل برقرار کنند. امروز سرمایه‌گذاری در انرژی پاک دیگر یک انتخاب لوکس نیست، بلکه شرط بقا در صنعتی است که آینده‌اش با منابع متنوع، انعطاف‌پذیر و کم‌کربن تعریف می‌شود.